Τα έργα του Χριστόδουλου Καμπουρογιάννη τα είχαν θαυμάσει η κάτοικοι και οι επισκέπτες του νησιού, περίπου τέσσερα χρόνια πριν, στην έκθεση μικροναυπηγικής που είχε διοργανωθεί τότε στον Πύργο του Μαρκέλλου, στα πλαίσια της 6ης Γιορτής Φιστικιού. Ήταν η πρώτη παρουσίαση στο ευρύ κοινό μιας τέχνης που απαιτεί αφοσίωση, υπομονή, έρευνα, αλλά και πείσμα. Πίσω από τα καραβόσκαρα, τους βαρκαλάδες και τα σφουγγαράδικα καΐκια, υπάρχει η αληθινή αγάπη ενός αυθεντικού καλλιτέχνη για την ναυτική παράδοση και κουλτούρα του νησιού του.
Έμαθε να φτιάχνει τα δικά του εργαλεία, να δημιουργεί τα πάντα από το μηδέν με τα χέρια του, αποφεύγοντας τις έτοιμες λύσεις, ακόμη κι αν πρόκειται για κάτι φαινομενικά ασήμαντο. Το τελικό αποτέλεσμα τον δικαιώνει. Έχοντας αφιερώσει αμέτρητο χρόνο, σήμερα ελπίζει ότι η τέχνη δεν θα χαθεί και θα καταφέρει να την περάσει στα παιδιά του.
Αυτή την αγάπη την ανακάλυψε από μικρός. Τα πρώτα σκαριά που έφτιαξε, ήταν οι "καράβες", παίζοντας με αυτές στο λιμάνι. Καθώς τα χρόνια περνούσαν η παρατήρηση και η έρευνα στα καρνάγια και στο λιμάνι παίρνουν μια σημαντική θέση στην καθημερινότητά του. Τα παραδοσιακά σκαριά των εντυπωσιάζουν, η τέχνη τους τον προκαλεί να την ανακαλύψει, να την μεταφέρει σε μία άλλη κλίμακα, σε μία άλλη εποχή. Έμαθε πολλά δίπλα σε έναν δεξιοτέχνη του είδους, τον αείμνηστο Θόδωρο Δρακάκη.
Έμαθε να φτιάχνει τα δικά του εργαλεία, να δημιουργεί τα πάντα από το μηδέν με τα χέρια του, αποφεύγοντας τις έτοιμες λύσεις, ακόμη κι αν πρόκειται για κάτι φαινομενικά ασήμαντο. Το τελικό αποτέλεσμα τον δικαιώνει. Έχοντας αφιερώσει αμέτρητο χρόνο, σήμερα ελπίζει ότι η τέχνη δεν θα χαθεί και θα καταφέρει να την περάσει στα παιδιά του.
Ο Χριστόδουλος Καμπουρογιάννης άνοιξε την πόρτα του εργαστηρίου του στην κάμερα του Aegina Portal και μας μίλησε για την τέχνη του, την μικροναυπηγική, βάζοντας μας σε έναν μαγικό, θαυμαστό, με άλλες διαστάσεις κόσμο.