Κώστας Κατσαφάδος. Δελτίο Τύπου για το πρόβλημα της υδροδότησης στην Αίγινα.

Κώστας Κατσαφάδος. Δελτίο Τύπου.
H Αίγινα στερείται, εδώ και λίγες ώρες, του πιο βασικού φυσικού αγαθού. Οι υδρομεταφορείς, επικαλούμενοι τις οικονομικές οφειλές του Δήμου Αίγινας, διέκοψαν τα δρομολόγια μεταφοράς νερού με τα υδροφόρα πλοία. Πρόκειται για μία κοινωνικά ανεύθυνη και ανάλγητη πράξη. Μέσα στην καρδιά της τουριστικής περιόδου, οι υδρομεταφορείς πλήττουν καίρια τον τουρισμό και τους επαγγελματίες του νησιού. Με τα αποθέματα νερού σε οριακό σημείο, θέτουν για μία ακόμα φορά σε ομηρεία το νησί, τους κατοίκους και τους επισκέπτες.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μονοπωλιακά νέμονταν το έργο της μεταφοράς νερού από το οποίο αποκομίζουν κέρδη εδώ και δεκαετίες. Η Αίγινα οφείλει να δει την πραγματικότητα, το ίδιο και η Πολιτεία. Να αντιληφθούν όλοι ότι το νερό είναι φυσικό και ζωτικό αγαθό. Δεν μπορεί να αποτελεί μέσο πίεσης και εκβιασμού.
Το μοντέλο των ''νερουλάδων'' είναι καιρός να τελειώσει οριστικά.

Μαζί με το αμφιβόλου ποιότητας νερό, τις αδιαφανείς και μονοπωλιακές διαδικασίες, τα καρτέλ που έχουν δημιουργηθεί και έχουν ''διαμοιράσει'' το έργο μεταφοράς νερού στα άνυδρα νησιά. Είναι καιρός να δοθεί μόνιμη, βιώσιμη και οριστική λύση στο πρόβλημα. Η ιδεατή λύση είναι η κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού της ΕΥΔΑΠ, έργο που πρέπει να κινηθεί με ταχύτερους ρυθμούς ωρίμανσης και κατά προτεραιότητα.

Στο μεσοδιάστημα όμως πρέπει να αξιοποιηθούν, με πρωτοβουλία και ευθύνη της Πολιτείας και του Δήμου, όλες οι δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία και η τεχνογνωσία γύρω από τους υδατικούς πόρους, για να απαλλαγεί η Αίγινα από αυτό το ιδιότυπο καθεστώς ομηρείας. Από αυτό το απαράδεκτο καθεστώς, που διαρκεί, δεκαετίες, οι χαμένοι είναι το νησί και οι πολίτες και οι κερδισμένοι είναι ελάχιστοι και συγκεκριμένοι.

Σε ότι αφορά το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Είμαστε υπέρ της ελεύθερης οικονομίας και οι αναγνωρισμένες οφειλές του Δήμου πρέπει να εξοφληθούν. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι το Κράτος πρέπει να απεμπολεί το ρυθμιστικό και παρεμβατικό του ρόλο όταν παραβιάζεται η έννοια της κοινωνικής ευθύνης και όταν χρησιμοποιείται το νερό ως μέσο εκβιασμού και πίεσης απέναντι σε ένα ολόκληρο νησί.