Συνεχής ήταν η προσέλευση των πιστών από τις απογευματινές ώρες χθες, μέχρι αργά το βράδυ, που προσέρχονταν στο προσκύνημα της Ιεράς Μονής της Παναγίας της Χρυσολεόντισσας, για να τιμήσουν τη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, από κάθε σημείο του νησιού, έφταναν στο μοναστήρι για να ανάψουν ένα κερί, να ανασπαστούν την ανθοστόλιστη εικόνα της Παναγίας και να παρακολουθήσουν τον λαμπρό πανηγυρικό εσπερινό ή και την αγρυπνία που ξεκίνησε αργότερα το βράδυ.
Οι εικόνες γνώριμες, για όσους έχουν βιώσει αυτή την ξεχωριστή εμπειρία. Μπορεί ο χωμάτινος δρόμος να μην υπάρχει πια, όμως η διαδρομή προς το μοναστήρι ξυπνά αγαπημένες καλοκαιρινές αναμνήσεις από παιδικά χρόνια.
Οι εικόνες γνώριμες, για όσους έχουν βιώσει αυτή την ξεχωριστή εμπειρία. Μπορεί ο χωμάτινος δρόμος να μην υπάρχει πια, όμως η διαδρομή προς το μοναστήρι ξυπνά αγαπημένες καλοκαιρινές αναμνήσεις από παιδικά χρόνια.
Για τους εκδρομείς και τους επισκέπτες του νησιού, που επιθυμούν να επισκεφθούν το προσκύνημα, ο δρόμος που οδηγεί στη μονή της Παναγίας της Χρυσολεόντισσας βρίσκεται απέναντι από τον ναό του Αγίου Νεκταρίου.
Πρόκειται για ένα μοναστήρι με έντονο φρουριακό χαρακτήρα που χτίστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα από τους μοναχούς, Αρσένιο και Μακάριο με χρήματα που διέθεσαν οι ίδιοι, αλλά και με την συνδρομή των πιστών. Είναι πιθανών η θεμελίωση του μοναστηριού να έγινε πολύ νωρίτερα το 1403, αλλά το οικοδόμημα να καταστράφηκε από πυρκαγιά. Δυστυχώς το μοναστήρι καταστρέφεται εκ νέου από πυρκαγιά στις αρχές του 18ου αιώνα.
Το 1808, ο μοναχός Παρθένιος ξαναχτίζει τη μονή και είναι αυτή που σώζεται μέχρι σήμερα. Θα ακούσετε να το λένε και "Αντρικό". Ίσως γιατί έως μέχρι το 1935 λειτουργούσε ως ανδρικό μοναστήρι. Σήμερα το μοναστήρι είναι γυναικείο.
Πρόκειται για ένα μοναστήρι με έντονο φρουριακό χαρακτήρα που χτίστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα από τους μοναχούς, Αρσένιο και Μακάριο με χρήματα που διέθεσαν οι ίδιοι, αλλά και με την συνδρομή των πιστών. Είναι πιθανών η θεμελίωση του μοναστηριού να έγινε πολύ νωρίτερα το 1403, αλλά το οικοδόμημα να καταστράφηκε από πυρκαγιά. Δυστυχώς το μοναστήρι καταστρέφεται εκ νέου από πυρκαγιά στις αρχές του 18ου αιώνα.
Το 1808, ο μοναχός Παρθένιος ξαναχτίζει τη μονή και είναι αυτή που σώζεται μέχρι σήμερα. Θα ακούσετε να το λένε και "Αντρικό". Ίσως γιατί έως μέχρι το 1935 λειτουργούσε ως ανδρικό μοναστήρι. Σήμερα το μοναστήρι είναι γυναικείο.