Μέσα σε πανηγυρικό κλίμα γιορτάστηκε και φέτος ο μεγάλος εσπερινός στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στο Μεσαγρό. Νωρίς το βράδυ, έγινε η περιφορά της εικόνας του Αγίου Κωνσταντίνου μέχρι την πλατεία του Μεσαγρού, όπου εψάλη δέηση. Πλήθος κόσμου παρακολούθησε τις λατρευτικές εκδηλώσεις, μαζί και ο αντιδήμαρχος κύριος Νίκος Πτερούδης, η νομαρχιακή σύμβουλος κυρία Δήμητρα Στάθη, ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου κύριος Νίκος Τζίτζης, η δημοτική σύμβουλος κυρία Σοφία Πετρίτη και ο επικεφαλής του δημοτικού συνδυασμού "Αίγινα Πρόσω Ολοταχώς" κύριος Παναγιώτης Γρηγορόπουλος.
Ο ναός του Αγίου Κωνσταντίνου στο Μεσαγρό, που γιορτάζει ήδη τα 172 του χρόνια, έχει μεγάλη παράδοση και ιστορία, την οποία έχει ερευνήσει και καταγράψει σε σύγγραμα του ο γλύπτης κύριος Σπύρος Γαλάρης, αδελφός του ζωγράφου Κωνσταντίνου Γαλάρη. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε προκαταβολικά τον κύριο Σπύρο Γαλάρη που μας εμπιστεύθηκε το σύγγραμα του "Εκατόν Εβδομήντα χρόνια λατρείας ο Άγιος Κωνσταντίνος των Μεσαγριτών", το οποίο γράφτηκε το Μάη του 2008 και ένα μικρό μέρος του δημοσιεύουμε με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Κωνσταντίνου.
Με σεβασμό στη μνήμη των προγόνων και γονέων μας. Του Σπύρου Αργ. Γαλάρη.
Μετά την παρακμή της Παλιαχώρας (Μεσαιωνική πόλη της Αίγινας) τέλος του 18ου αιώνα με αρχές του 19ου, πολλοί από τους κατοίκους της και ιδιαίτερα γεωργοί και κτηνοτρόφοι ήρθαν στους Μεσαγρούς (έτσι ονομαζόταν μέχρι τότε ο μετέπειτα Μεσαγρός) και έχτισαν σπίτια όπου ο καθένας είχε τον αγρό του. Έτσι δημιουργήθηκαν μικρογειτονιές από τα σόγια, όπως ο Κρόκος, Τα Χαλδαίικα, τα Ροδάκικα, τα Γαλάρικα, τα Λαλαούνικα, ο Κοσκινάς, τα Λουριά, τα Κουτσούκικα (Βρούβα) η Κατοίσα, τα Κουκούλικα, τα Γκαρίδικα, τα Κανάκικα, τα Μπουγάδικα, ο Σκάφωνας, ο Βαθύφρεας (Βαθύφρεαρ) η Βαγία, οι πάνω Άλωνες (Στεφάνι), οι κάτω Άλωνες και άλλες.
Πολλά από τα σόγια όταν ζούσαν στο λόφο της Παλαιαχώρας είχαν την εκκλησία τους. Ερχόμενοι στους Μεσαγρούς κάποιοι θέλησαν να συνεχίσουν την παράδοση και έχτισαν μικρά εκκλησάκια. Μεταξύ αυτών ήταν η Αγία Τριάδα στα Χαλδαίικα που είχαν χτίσει ο Παυλής Λευτέρης Χαλδαίος και ο Θανάσης Γιώργη Χρυσοχόος γύρω στο 1840 (ήταν από τους πρώτους που εγκαταστάθηκαν εκεί). Το εκκλησάκι χτίστηκε ανάμεσα στις ιδιοκτησίες τους και ο Άγιος Κωνσταντίνος στον Κρόκο που είχε χτίσει ο Παναγής Γιώργη Μπόγρης, την ίδια εποχή στην ιδιοκτησία του. Μια διαφωνία μεταξύ των υιών των πιο πάνω Γιώργη Θανάση Χρυσοχόο (Καράβολας) και Γιώργη Παναγή Μπόγρη (Μπισκατόρης) έφερε τα πάνω κάτω με αποτέλεσμα να αντικατασταθούν οι εικόνες. Μετέφεραν την εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου από τον Κρόκο στα Χαλδαίικα και την εικόνα της Αγίας Τριάδος από τα Χαλδαίικα στον Κρόκο. Μετά από αυτό το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδος μετονομάσθηκε Άγιος Κωνσταντίνος και το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου μετονομάσθηκε Αγία Τριάδα.
Στις 2 Φεβρουαρίου 1938 θεμελιώθηκε ο νέος Ναός ακριβώς στη θέση που υπήρχε ο πολύ μικρός και παλαιός. Με μεγάλη προσοχή προστατεύτηκε η Αγία Τράπεζα - ιερή αξία και αρχή η οποία παρέμεινε για πάντα - ήταν και είναι αυτή του 1840. Εργολάβοι χτίστες ανέλαβαν δύο αδέλφια Μεσαγρίτες, ο Γιάννης Κυριάκου Ροδάκης (Γιάνγκος) και ο Δημήτρης Κυριάκου Ροδάκης (Μουρμούρης) τα μπετά ανέλαβε ο Περικλής ο "Γαϊδαράς" από την πόλη της Αίγινας με δύο εργάτες που είχαν έρθει από τη Μικρά Ασία πρόσφυγες, ο Ιγνάτιος και ο Γιώργης. Η εκκλησία χτίστηκε με πέτρες και αγκωνάρια από πουρί από ένα νταμάρι που άνοιξε ο Αργύρης Θωμά Γαλάρης - για αυτό το σκοπό για τον Άγιο - στο κτήμα του στη θέση "Ματζάρη" απέναντι από του "Λαζάρου".
