Στα πλαίσια αυτού του δεύτερου μέρος της εισήγησης παρουσιάζεται η δυνατότητα για την επιτυχημένη εφαρμογή των ορίων στα παιδιά εξαρτάται και καθορίζεται από κάποιες παραμέτρους που έχουν να αξιοποιήσουν οι γονείς, όπως: Σε ποιες περιπτώσεις , πότε και που χρειάζεται να μπουν όρια ή να τεθούν κανόνες. Ο τρόπος που κατά περίπτωση χρειάζεται να μπουν τα όρια ή να τεθούν κανόνες. Ο τρόπος που κατά περίπτωση έχουν να επικοινωνηθούν τα όρια - κανόνες στο παιδί, ώστε να μπορέσει να τα κατανοήσει και να τα ενσωματώσει. Η διαχείριση των συναισθημάτων του ίδιου του γονιού που βάζει όρια, δεδομένου ότι αν ο γονιός κατακλύζεται από τα δικά του συναισθήματα ενοχής, λύπης, θυμού κ.λ.π. χρειάζεται να ξεκινήσει από αυτή την αλλαγή για να μπορέσει να περάσει στα επόμενα βήματα οριοθέτησης προς το παιδί. Τα παραπάνω καθιστούν σημαντικό όχι απλά το τι θα γίνει αλλά το πώς θα γίνει, αφού εκεί καθορίζεται η επιτυχία ή όχι όσον αφορά την επιτυχή έκβαση αυτής της περιόδου και θέματος ζωής τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς.
Πολλές φορές γίνονται προσπάθειες από τους γονείς και μάλιστα με τρόπο που σπαταλιέται πολλαπλάσια περισσότερη ενέργεια από την απαιτούμενη. Όταν όμως ο τρόπος δεν είναι ο κατάλληλος,
τότε ακόμα και μια αποσπασματικά σωστή ενέργεια δεν φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα και συχνά οδηγεί σε ακόμα περισσότερη κούραση, ένταση ή αδιέξοδα. Για παράδειγμα, ακόμα και αν οι γονείς είναι σταθεροί και αδιαπραγμάτευτοι ( απαραίτητη προϋπόθεση για εφαρμογή ορίων ) σε κάποιο όριο, αλλά το θέτουν κάπου που δεν χρειάζεται, ή όταν λειτουργεί η καρέκλα της σκέψης αλλά σε κάποια σημεία της διαδικασίας γίνεται κάτι λάθος και ακυρώνεται η όλη προσπάθεια .Είναι οι περιπτώσεις που γονείς απορημένοι, απογοητευμένοι ή θυμωμένοι αναρωτιούνται γιατί αφού προσπαθούν το παιδί δεν φτάνουν στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, ενώ όταν εντοπιστούν τα σημεία που έχουν να γίνουν διορθωτικές κινήσεις τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν, συνήθως πολύ πιο εύκολα από ότι πίστευαν και οι ίδιοι.
