Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών νησιών Αργοσαρωνικού. Δελτίο Τύπο.
Η καθιέρωση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής αποτελεί χρόνιο αίτημα διεκδικήσεων της εκπαιδευτικής κοινότητας. Με το νόμο 3518/2006 και ύστερα από έναν μεγάλο απεργιακό αγώνα 42 ημερών το 2006 των δασκάλων και νηπιαγωγών καθιερώθηκε ο ένας χρόνος υποχρωτικής προσχολικής αγωγής. Για μας η καθιέρωση δίχρονης υποχρεωτωκής προσχολικής αγωγής αποτελεί αίτημα βασικό και αδιαπραγμάτευτο. Δεν είναι αίτημα ένα στενά επαγγελματικό, συντεχνιακό αλλά ευρύτερα εκπαιδευτικό που αφορά πρώτα απ’ όλα τα παιδιά και τους γονείς τους. Με το νομοσχέδιο για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής (άρθρο 33) νομοθετείται και το δεύτερο έτος της υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής, αν και δεν διασφαλίζονται οι προποθέσεις για την εφαρμογή της στην πράξη.
Η ένταξη των παιδιών ηλικίας 4 ετών στο νηπιαγωγείο αποτελεί παιδαγωγκή επιλογή μεγάλης σημασίας για την κοινωνικοποίησή τους , την παραπέρα συστημαική εκπαίδευσή τους και την ομαλή ένταξή τους στο Δημοτικό Σχολείο. Το Νηπιαγωγείο αποτελεί μαζί με την οικογένεια από τους βασικότερους θεσμούς κοινωνικοποίησης του παιδιού και αποτελεί τον συνδετικό κρίκο «που εξασφαλίζει στο παιδί συνέχεια ως προς το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, το χώρο και τα πρόσωπα και δίνει στους εκπαιδευτικούς τον απαραίτητο χρόνο για ν’ ασχοληθούν με θέματα που σχετίζονται με πρώιμη παρέμβαση και συστηματικές προληπτικές παρεμβάσεις.» (Συντονιιστικό Νηπιαγωγών: Έπεσαν οι Μάσκες: Το όραμα κάποιων για την παιδεία είναι τα voucher.Aνακοίνωση , 15.2.2018)
Πάγια θέση του κλάδου μας είναι ότι η εκπαίδευση που παρέχεται στα παιδιά του νηπιαγωγείου, είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι, παράγει αντισταθμιστικά οφέλη τα οποία είναι καθοριστικά για την μετέπειτα ζωή όλων των παιδιών και ιδιαίτερα όσων προέρχονται από μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα.
Η 2χρονη φοίτηση όλων των νηπίων (ως προνήπια και ως νήπια) στο Νηπιαγωγείο, είναι εξαιρετικά σημαντική και αναγκαία, αφού φοιτώντας για δύο χρόνια λαμβάνουν συστηματική εκπαίδευση με συγκεκριμένους μαθησιακούς στόχους από παιδαγωγούς με εξειδίκευση στην εκπαίδευση της ηλικιακής ομάδας 4-6 ετών, δηλαδή από νηπιαγωγούς του κλάδου ΠΕ60.
Πριν ακόμα προλάβουν να δουν τη δημοσιότητα οι εξαγγελίες του Υπουργείου Παιδείας για Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή, ένας ολόκληρος στρατός ιδιοτελών και συντεχνιακών συμφερόντων εμφανίστηκε να «υπερασπίζει» το δικαίωμα των γονιών για «ελεύθερη πρόσβαση» σε οποιαδήποτε δομή αναφέρεται στην προσχολική αγωγή και δηλώνουν ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να μην ψηφιστεί η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση στο δημόσιο και δωρεάν Νηπιαγωγείο.
Με αυτή την πολεμική παίρνουν θέση υπέρ της εκπαίδευσης στους Δήμους, με άμεσο αποτέλεσμα η παρεχόμενη αγωγή και εκπαίδευση των νηπίων και τα μορφωτικά τους δικαιώματα, καθώς και τα εργασιακά δικαιώματα των νηπιαγωγών να κινούνται μεταξύ ΕΣΠΑ–Κουπονιών και τροφείων. Αντί να διεκδικήσουμε όλοι μαζί δημόσιους παιδικούς σταθμούς για όλα τα παιδιά 0-4 ετών, ώστε και οι γονείς να μην πληρώνουν αδρά σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και σε πολλούς Δήμους, και να συνεχίσουν να εργάζονται όλοι οι βρεφονηπιοκόμοι και πολλοί περισσότεροι, συμπλέουν με την απόφαση της ΚΕΔΕ (κι άκρως νεοφιλελεύθερες απόψεις) στοχεύοντας στα ΕΣΠΑ που εισρέουν στα ταμεία τους.
Από την άλλη πλευρά όμως, η δέσμευση του Υπουργού Παιδείας για θεσμοθέτηση του 2χρονου υποχρεωτικού νηπιαγωγείου θα παραμείνει χωρίς αντίκρισμα, αν δεν υπάρχει αναβάθμιση στις κτιριακές υποδομές, γενναία χρηματοδότηση και μαζικοί διορισμοί νηπιαγωγών. Αν δεν ξεκαθαρίσει απόλυτα η κυβέρνηση ότι η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή δεν θα συνυπάρχει με την ελεύθερη επιλογή του γονέα για το αν το παιδί του θα πάει στο δημόσιο νηπιαγωγείο ή στον ιδιωτικό ή δημοτικό βρεφονηπιακό σταθμό. Στόχος του εκπαιδευτικού κινήματος ήταν κι είναι η άμεση θεσμοθέτηση σε όλη την επικράτεια της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο για όλα τα παιδιά ηλικίας 4 έως 6 ετών.
Σε μια εποχή νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων - κι υπό τη δαμόκλειο σπάθη της υπογεννητικότητας- στο χώρο του νηπιαγωγείου διακυβεύονται τόσο τα επαγγελματικά δικαιώματα των νηπιαγωγών όσο και ο δημόσιος χαρακτήρας της προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης. Ειδικά όσο εξυφαίνονται συνεχώς αντιδραστικά σχέδια για την αποκέντρωση, την ιδιωτικοποίηση και την αναδιάρθρωση του χάρτη της προσχολικής αγωγής των νηπίων ηλικίας από όλη τη μνημονιακή αντιπολίτευση.
Με αποφάσεις η ΚΕΔΕ (Δεκέμβρης 2016 και 2017) ζητά από την Πολιτεία την παραχώρηση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στους Δήμους. Νωπές οι εκκλήσεις στο υπουργείο Εσωτερικών του Προέδρου της ΚΕΔΕ και άλλων Δημάρχων για την μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων.
Η στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΠΟΕ ΟΤΑ, ξεπερνά πλέον το όριο της συντεχνιακής διεκδίκησης, καταγράφεται με σαφήνεια στο πεδίο του νεοφιλελευθερισμού και του κοινωνικού εταιρισμού, στρέφεται ολοκάθαρα ενάντια στο ιστορικό και δίκαιο αίτημα των εκπαιδευτικών για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση στο δημόσιο νηπιαγωγείο. Υπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα της ΚΕΔΕ, των δημάρχων και των σχολαρχών, τα ιδιωτικά συμφέροντα που εδώ και δεκαετίες στοχεύουν να αποσπάσουν τμήματα της δημόσιας εκπαίδευσης κάνοντας την αρχή με το νηπιαγωγείο. Πρόκειται για ακραίο σημείο συνδικαλιστικού ευτελισμού, να διοργανώνεται κινητοποίηση από την ΠΟΕ ΟΤΑ ενάντια στο δημόσιο νηπιαγωγείο, σε αγαστή συνεργασία με την ΚΕΔΕ και τους Δήμους (δηλαδή με τους φορείς που είναι οι εργοδότες των εργαζομένων).
Στη συμμαχία μπαίνει και ο ΠΑΣΙΠΣ (ιδιοκτήτες παιδικών σταθμών). Εδώ θα θυμίσουμε τη λυσσαλέα αντίδρασή τους το 2006 με τη νομοθέτηση του ενός έτους υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης, η θέσπιση της οποίας αποτέλεσε τον καθοριστικό παράγοντα για τη φοίτηση όλων των παιδιών 5-6 ετών στα δημόσια Νηπιαγωγεία. Ο ΠΑΣΙΠΣ (Πανελλήνιος Σύλλογος Ιδιωτικών Παιδικών Σταθμών ο οποίος είναι μέλος της ΠΟΣΙΠΣ) έκανε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας με την οποία ζητούσε, εκτός των άλλων και την κατάργησή της. Το ΣΤΕ όμως με μια απόφαση καταπέλτη υπέρ της Δίχρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής Εκπαίδευσης στο Δημόσιο νηπιαγωγείο, απέρριψε την αίτηση. Στην απόφαση με αρ. 1505/2013 αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «με τις διατάξεις του άρθρου 16 παρ. 2 και 3 του Συντάγματος παρέχεται ευχέρεια στο νομοθέτη κατά τη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής ...να αυξήσει τα έτη της υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως στο πλαίσιο δε της ευχέρειάς του αυτής μπορεί να επεκτείνει τη διάρκεια της υποχρεωτικής πρωτοβάθμιας εκπαιδεύσεως και κατά το στάδιο της προσχολικής αγωγής με την καθιέρωση της υποχρεωτικής φοιτήσεως στο νηπιαγωγείο. Συνεπώς όλα τα περί αντιθέτου προβαλλόμενα με την υπό κρίση αίτηση είναι απορριπτέα».
Σε αυτούς που πολεμούν τη δίχρονη θα προσθέσουμε τους διάφορους συλλόγους βρεφονηπιοκόμων. Θα πούμε εδώ ότι οι παιδικοί σταθμοί ήταν πάντα χώροι φροντίδας για τα παιδιά, και ουδέποτε χαρακτηρίστηκαν εκπαιδευτικά ιδρύματα, επομένως οι κραυγές της ΠΟΕ-ΟΤΑ περί υποβάθμισης του εκπαιδευτικού τους ρόλου δείχνει ότι υπάρχει έλλειψη γνώσης και επαφής με τον χώρο της Εκπαίδευσης.
Το αίτημα αυτό σε καμία περίπτωση δεν θίγει τα εργασιακά δικαιώματα των βρεφονηπιοκόμων αφού ήδη χιλιάδες παιδιά ηλικίας 1 έως 4 ετών μένουν έξω από τους παιδικούς σταθμούς. Οι εργαζόμενοι στους Δήμους, σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς, πρέπει να αγωνιστούμε ώστε οι βρεφονηπιακοί σταθμοί να είναι δημόσιοι και να καλύπτουν όλα τα παιδιά από 0-4 ετών, των εργαζόμενων και ανέργων που το επιθυμούν, ώστε όλοι οι εργαζόμενοι των παιδικών σταθμών να εξασφαλίσουν σταθερή και μόνιμη εργασία.
Το μόνο αίτημα που στηρίζει το Δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των παιδικών σταθμών είναι η πρόσβαση όλων των παιδιών μέχρι 4 ετών, που οι γονείς θα αιτηθούν θέση ,ελεύθερα και Δωρεάν χωρίς κουπόνια, χωρίς την εμπλοκή πελατειακών σχέσεων, καθώς και οι μόνιμες και σταθερές σχέσεις του προσωπικού που εργάζεται σε αυτούς.
Το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει αυτή τη στιγμή να βρίσκεται σε επιφυλακή όχι μόνο για την περίπτωση που το Υπουργείο θα αναδιπλωθεί και θα αφαιρέσει τη διάταξη που αφορά το νηπιαγωγείο, αλλά και στην περίπτωση που χρησιμοποιώντας διάφορα παραθυράκια, δεν ξεκαθαρίσει ότι η Δίχρονη θα αφορά αποκλειστικά και μόνο τα νηπιαγωγεία, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα δηλαδή, που υπάγονται στο υπουργείο Παιδείας και στελεχώνονται από εκπαιδευτικούς Π.Ε.60/61 Νηπιαγωγούς
Στην περίπτωση που θα ισχύσει η Σολομώντεια λύση του διπλού δικτύου, δηλαδή η Προσχολική Αγωγή/Εκπαίδευση όντας υποχρεωτική, να παρέχεται και στα νηπιαγωγεία και στους παιδικούς σταθμούς, μπαίνουμε σε μια πολύ επικίνδυνη περίοδο που θα καταλήξει με τη μεταφορά και άλλων δομών της εκπαίδευση στην αρμοδιότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Σε καμιά περίπτωση το εκπαιδευτικό κίνημα δεν θα επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο.
Απαιτούμε:
Πλήρη θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής 2χρονης προσχολικής αγωγής κι εκπαίδευσης χωρίς προαπαιτούμενα, αποκλειστικά στο δημόσιο νηπιαγωγείο, η ίδρυση εκατοντάδων δημόσιων νηπιαγωγείων σε όλη τη χώρα και οι διορισμοί χιλιάδων νηπιαγωγών που απαιτούνται για την λειτουργία τους
Κατάργηση των διατάξεων του ν.1566/85 που προβλέπου Τα νηπιαγωγεία μπορούν να εντάσσονται και σε κέντρα, στα οποία λειτουργούν μαζί με κρατικούς παιδικούς σταθμούς (παιδικά κέντρα).
Καλούμε τους φορείς του γονεϊκού κινήματος σε κοινή δράση και αγώνα για το δημόσιο νηπιαγωγείο.
Καλούμε όλες και όλους τους συναδέλφους σε αγωνιστική συσπείρωση και εγρήγορση, σε μαζική συμμετοχή σε όλες τις κινητοποιήσεις του εκπαιδευτικού κινήματος.
Καλούμε το ΔΣ της ΔΟΕ να προχωρήσει άμεσα σε κήρυξη 24ωρης απεργίας στις 2 Μάρτη, εντάσσοντας μαζί με το αίτημα των μαζικών διορισμών και το αίτημα της άμεσης και καθολικής σε όλη την επικράτεια εφαρμογής της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο δημόσιο νηπιαγωγείο στα κορυφαία αιτήματα της κινητοποίησης
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΧΡ.ΡΕΠΠΑΣ ΣΤ.ΤΑΪΓΑΝΙΔΟΥ