Νεκτάριος Κοντοβράκης: "Η ιστορία επαναλαμβάνεται με πιο εμφατικό τρόπο".

"Η ιστορία επαναλαμβάνεται με πιο εμφατικό τρόπο".
Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου με τηλεδιάσκεψη, στις 28/12/20

Στη Συνεδρίαση ο κ. Δήμαρχος εξέφρασε ανακριβείς θέσεις και απόψεις, ως απάντηση, στην αρνητική κριτική του Δημοτικού Συμβούλου Σταμάτη Μαρμαρινού για το δημοτικό ζήτημα «Βαψίματα και χρώματα». Επειδή, ο κ. Σταμάτης Μαρμαρινός στήριξε την κριτική του σε δικές μου θέσεις και απόψεις, που εκτίμησε ως σωστές και τεκμηριωμένες, αισθάνομαι την ανάγκη να πω τα εξής:

Οι απόψεις του κ. Δημάρχου με «τσίγκλησαν» να κάνω, για μια άλλη φορά, τον «δικηγόρο του διαβόλου». Έτσι, για να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι και για να μάθουν οι μικρότεροι ότι επαναλαμβάνεται το ίδιο «σκηνικό»:
Πριν χρόνια ένας άλλος Δήμαρχος έβαψε το Μνημείο των Πεσόντων, στην πλατεία Εθνεγερσίας. Το Μνημείο είναι ολοκληρωτικά συμπαγές τηνιακό μάρμαρο. Ο τότε Δήμαρχος φρεσκάρισε τα μάρμαρα με πλαστικό λευκό χρώμα. Σε επερώτηση μου στο Δημοτικό Συμβούλιο, τότε, ο Δήμαρχος μου απάντησε: «το λευκό πλαστικό δεν είναι απομίμηση μαρμάρου;»

Σήμερα με εκπλήσσουν οι παρόμοιες απόψεις του κ. Δημάρχου, που είναι εμπνευσμένες από τα λόγια του τότε ομολόγου του. Τι μας είπε, λοιπόν, ο κ. Δήμαρχος; Είπε: ότι ο τοίχος του γηπέδου δεν είχε καμιά ιδιομορφία και κανένα χρώμα (εννοούσε τον πέτρινο τοίχο). Απαντώ: Αυτό κ. Δήμαρχε αφήστε το σ’ εμάς τους επαΐοντες (ειδικούς) στα χρώματα … και ακούστε με προσοχή την παρακάτω αισθητική άποψη. Τα πέτρινα κτίρια, τα παρακείμενα στον τοίχο του γηπέδου, δηλαδή το Ορφανοτροφείο (Φυλακές) και το Δημοτικό Σχολείο, τα θέλουμε άβαφτα…

Είπε, επίσης, ο κ. Δήμαρχος: Ότι το κτίριο του Πνευματικού Κέντρου Κυψέλης και το κτίριο Συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου είχαν «άχρωμο ύφος». Από άγνοια, προφανώς, δεν αντελήφθηκε ότι έτσι ήταν αισθητικά καλύτερα. Αυτό λόγω της φθοράς του πλαστικού χρώματος, από την έκθεσή του στον ήλιο αλλά και τη σκόνη του οξυγόνου, που έχει την ιδιότητα να δίνει ξεχωριστή χρωματική πατήνα (και όχι «άχρωμο ύφος», όπως ισχυρίζεται ο κ. Δήμαρχος.
Είπε, ακόμη, ο κ. Δήμαρχος: Ότι από μαρτυρίες πολλών συνδημοτών μας παίρνει μηνύματα θετικά, που συναινούν με τις χρωματικές του επιλογές.
Απαντώ: κ. Δήμαρχε, υπάρχει μεγάλη διαφορά στον χρωματισμό ενός Δημοσίου Κτιρίου από ένα υπνοδωμάτιο ή την κουζίνα κάθε ιδιώτη. Το Δημόσιο Κτίριο ανήκει σ’ όλους και προσφέρεται στην κοινή θέαση. Απαιτεί, λόγω της σπουδαιότητάς του, σεβασμό, γνώση και πρέπει να είναι δημιούργημα γόνιμης σκέψης και όχι απερίσκεπτης αυθορμησίας.
Ο κ. Δήμαρχος χρεώνεται και ένα, επιπλέον, «μέγα λάθος» για τις χρωματικές του «γνώσεις». Αγνοεί ότι οι σκόνες αν αναμειχθούν, αντί με ασβέστη, με ακρυλικό ή πλαστικό αλλά από επαΐοντα (ειδικό), τότε έχουμε το προσδοκώμενο θετικό αποτέλεσμα.
Κύριε Δήμαρχε, στον προηγούμενο επαγγελματικό σας βίο υπήρξατε άριστος δάσκαλος οδήγησης. Η αριστεία, όμως, αναφορικά με την αισθητική και τα χρώματα «έρχεται» από άλλα μονοπάτια. «Εκεί» οι δάσκαλοι είναι άλλοι…

Σας εύχομαι για τον καινούργιο χρόνο υγεία, χαρά και επιτυχία στο έργο σας.
Ν. Κοντοβράκης
Ζωγράφος – Γλύπτης
Αντιπρόεδρος ΚΕΔΑ