Ο Μανώλης Κοττάκης για την απώλεια του πρώην Δημάρχου Αίγινας Γιώργου Τζίτζη.

Πληφορήθηκα με καθυστέρηση την απώλεια του τέως Δημάρχου Αίγινας  Γεωργίου Τζίτζη. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του και ιδιαιτέρως στον συμμαθητή μου στο σχολείο και συμπαίκτη μου στα εφηβικά της Α.Ε Αίγινας Φίλλιπο. Ο Γεώργιος  Τζίτζης ασχολήθηκε με  αγάπη για την αυτοδιοίκηση και ο λαός της Αίγινας τον τίμησε εκλέγοντας τον για μία τετραετία στο αξίωμα του  Δημάρχου  Αίγινας  το 1986 . Ηγήθηκε ενός δημοτικού συμβουλίου στο οποίο μετείχαν από την θέση της αντιπολίτευσης  προσωπικότητες του νησιού μας όπως ο Παναγιώτης Πρωτονοτάριος, ο Τάκης Παπακωνσταντίνου, ο Νίκος  Πουλάκης  κ.α.  Ποτέ δεν θα ξεχάσω την ημέρα που ο Γεώργιος Τζίτζης  τίμησε στο Παλαιό Δημαρχείο  με ομόφωνη απόφαση δημοτικού συμβουλίου τον διακεκριμένο Αιγινίτη δημοσιογράφο Σπύρο Αλεξίου.

Η  δράση του   Γεωργίου  Τζίτζη στα κοινά του  νησιού μας όμως σφραγίστηκε κυρίως  από την έντονη δραστηριότητα που ανέπτυξε από το 1982 έως και το 1986 από την θέση του Προέδρου της τοπικής επιτροπής της ΝΔ στο νησί μας. Μεγάλος μαχητής!  Ποιος από εμάς τους παλαιότερους  ξεχνά την συγκέντρωση που οργάνωσε  με ομιλητή τον μετέπειτα Πρόεδρο της Δημοκρατίας  Κωστή Στεφανόπουλο στην παραλία το 1983 ; Ποιος ξεχνά την συγκέντρωση που οργάνωσε  με ομιλητή τον μετέπειτα πρωθυπουργό  Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στις ευρωεκλογές του 1984 ; Ποιος ξεχνά τις εκδρομές στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη για συμμετοχή στις συγκεντρώσεις του Ευάγγελου Αβέρωφ; Ποιος ξεχνά την συλλογική δράση με απόσυρση όλων των καταθέσεων των Αιγινητών  από το υποκατάστημα της Ιονικής Τράπεζας αμέσως μετά  τις εκλογές του 1985 για να αποτραπεί-όπως συνέβη τελικώς-  η μετάθεση του Στέλιου Κακούση εκτός νήσου;  Οργανωτής σε όλες ο Γεώργιος Τζίτζης και μαζί του βεβαίως  όλη  παλαιά δυναμική  φρουρά. Ήταν σκληρές εποχές μεν, με πόλωση, με φορτίσεις, με πάθη , αλλά ταυτοχρόνως ρομαντικές. Τα κόμματα ως σχηματισμοί είχαν ευρεία απήχηση στην κοινωνία. Η ΝΔ είχε τότε 1.000.000 μέλη, το ίδιο και το ΠΑΣΟΚ.Σκληρές εποχές αλλά ρομαντικές γιατί οι  μάχες γίνονταν για τις ιδέες. Μόνον. Σκληρές εποχές γιατί μέσα από τον φανατισμό γεννήθηκε η μετριοπάθεια και η εθνική ενότητα αργότερα. 

Στέκομαι με σεβασμό λοιπόν απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο  και απέναντι σε όλη εκείνη την γενιά που ήταν πάντοτε παρούσα στα κοινά , ποτέ αδιάφορη για την πατρίδα  και  δεν ντρεπόταν να ανεμίζει τις ελληνικές σημαίες στις συγκεντρώσεις . Θα τον θυμάμαι , θα τον θυμόμαστε.