Επιστολή της δασοπόνου Αφροδίτης Μουρατίδου για το κλάδεμα των δέντρων.

Κυρίες και κύριοι της δημοτικής μας αρχής, κύριε δήμαρχε
Είναι πολλοί οι συμπολίτες μου που μαζί με εμένα νοιώθουν θυμό και στενοχώρια για την κατακρεούργηση αρκετών δέντρων της ΑΙΓΙΝΑΣ. Αυτό δεν λέγεται κοπή δέντρου, αλλά δεν είναι και κλάδεμα. Είναι μια κατάσταση στο όριο της κοπής. Είναι ένα εύκολο μοντέλο: ακρωτηριασμός, καρατόμηση και τελειώσαμε. Πιστεύω ότι οι σύμβουλοι που σας έπεισαν δεν ζύγισαν σωστά τα πράγματα. Δεν ήταν αυτό που έπρεπε να γίνει.

Γιατί τόση ομορφιά και μεγαλείο το μετατρέψατε σε όρθια κούτσουρα; Ποιο ήταν το ζητούμενο; Ποιο πρόβλημα στην ορατότητα των δρόμων δημιούργησαν ξαφνικά όλα τα δέντρα μαζί; Πόσο πολύ κινδυνέψαμε από την πτώση τους, πραγματικά;

Ναι, κάποια από αυτά που «εξαφανίσατε» όντως ήταν μεγάλα δέντρα, δέντρα που μας κληρονόμησαν οι προηγούμενες γενιές, μέσα στην πόλη μας και όχι πάντα σε βολική θέση για εμάς σήμερα.Αλλά παρ' όλα αυτά ήμασταν τυχεροί που ζούσαμε μαζί τους.Ακόμα κι αν κάποια από αυτά μπορεί να μας ξεβόλευαν μερικές φορές, μας πρόσφεραν το οξυγόνο τους και καθάριζαν τον αέρα,μας δρόσιζαν και μας έδιναν τον ίσκιο τους, φρόντιζαν για την σωματική και την ψυχική μας υγεία. Κατανοώ ότι σε περίπτωση πτώσης και ιδίως σε περίπτωση ατυχήματος κάποιοι μπορεί και να σας κατηγορούσαν ως υπεύθυνους,επίσης φυσικό είναι να θέλετε να προστατέψετε τους συμπολίτες σας.Δυστυχώς όμως,ειδικοί μου εξήγησαν, ότι δεν επιτυγχάνεται η τάξη και η ασφάλεια που επιθυμείτε με τον τρόπο που έγιναν οι επεμβάσεις σας στα δέντρα. Στα πλαίσια αυτού του κειμένου όμως, δεν μπορώ να συμπεριλάβω όλες τις πτυχές του θέματος που θα ήθελα να θίξω. Επιφυλάσσομαι για μια κατ' ιδίαν ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών.

Ασχήμυνε η Αίγινα, υποβαθμίστηκε το αστικό πράσινο, πληγώθηκε αναίτια η όποια φύση της έχει απομείνει και μαζί με αυτό και οι ζωές μας,είτε το κατανοούμε και το νοιώθουμε,είτε όχι.Πολύ από εμάς είναι ευχαριστημένοι, σιγούρεψαν ότι δεν θα πάθουν κάποιο ατύχημα από την πτώση δέντρου και διαβεβαιώθηκαν ότι …θα πετάξει πάλι. Αλλά εντωμεταξύ θα κάνει φτερά το δέντρο με όλες τις λειτουργιές και όλα τα οφέλη του, και θα μας μείνει το βουβό κούτσουρο.Οι τούφες, που ναι, θα πετάξουν,δεν εκφράζουν παρά μόνο δυο πράγματα: την κακοποίηση του δέντρου από την αγνώμονα και βάρβαρη συμπεριφορά του ανθρώπου, και την προσπάθεια του να επιβιώσει όπως-όπως. Από τα φύλλα αναπνέει το δέντρο,δεν του αφήσαμε φυλλαράκι για δείγμα. Πρέπει να αναπνεύσει, πρέπει να πετάξει γρήγορα και από όπου μπορεί.

Σε μερικά χρόνια θα μεγαλώσουν και θα είναι μια χαρά,θα σου πει με ευκολία και απερισκεψία ο κάθε είδους ειδικός.Ναι, οι τούφες θα γίνουν φούντες,οι φούντες μεγάλοι θύσανοι που κάποια στιγμή ίσως και να μοιάζουν με κλαδιά δέντρου.Η αλήθεια είναι όμως ότι οι βλάβες είναι ανεπανόρθωτες για την περίπτωση μας. Έχει καταστραφεί ΟΡΙΣΤΙΚΑ η δομή και η αρχιτεκτονική του δέντρου που δημιουργήθηκε σοφά από το ίδιο μέσα στα χρόνια.Το δέντρο με τις πολύτιμες λειτουργίες του δεν υφίσταται πλέον.Ενώ πρέπει να γίνει αγώνας για να αυξήσουμε το πράσινο,θεωρώ αδιανόητο να «εξαφανίζουμε» δέντρα 30 και 40 χρόνων ή και περισσότερο που αποδίδουν σε οξυγόνο, δροσισμό και ανάταση ψυχής στο μέγιστο βαθμό.Στην θέση τους έχουμε δέντρα-θυσάνους, σε πλήρη ανισορροπία κορμού και κόμης,ευάλωτα στους αέρηδες με τους απευθείας πλέον βγαλμένους από τον κορμό κλώνους τους ,με τις μεγάλες τομές-πληγές ανοιχτές στις μολύνσεις και πάντα φανερές όσο επιτυχημένα και εάν αναλάβουν στα επόμενα χρόνια.

Κοιτάξτε τα δέντρα. Κοιτάξτε και τα δέντρα –θυσάνους.Κοιτάξτε προσεκτικά,μην βιαστείτε. Κοιτάξτε ειλικρινά και θα καταλάβετε την διαφορά.

Θέλουμε να κάνουμε τα δέντρα της πόλης διαχειρίσιμα, θα σου πουν. Ας είμαστε ειλικρινείς και ας παραδεχτούμε πως για να καταφέρεις να κάνεις πραγματικά διαχειρίσιμους ειδικά τους ευκάλυπτους, απαιτείται φροντίδα και επομένως πολλαπλάσιος χρόνος,κόπος και χρήμα.Αυτό που έγινε ήταν το ποιο εύκολο project για μας, και το χειρότερο για τα δέντρα.Λίγα μέτρα ποιο ψηλά να κοβόντουσαν,θα ήταν πολύ ποιο απαιτητική οι δουλεία. Αυτό δεν το λένε κάνω τα δέντρα διαχειρίσιμα,αλλά τα κάνω του χεριού μου…Δεν γνωριζω εάν ισχύει για την περίπτωση μας,αλλά γνωρίζω ότι το «διαχειρίσιμο», τις περισσότερες φορές έχει να κάνει με το ύψος του γερανού που διαθέτει ο κάθε δήμος. Αλλά και τον σωστό γερανό να έχουμε, αυτό από μόνο του δεν κάνει σωστή τη δουλεία.Το κλάδεμα είναι μια τέχνη,μια ειδικότητα που έχει κανόνες,με βασικό δεν κόβουμε πάνω από το 1\3 της κόμης. Απαιτεί αντίληψη, εκπαίδευση και εμπειρία.Το αλυσοπρίονο στο χέρι δεν μας εξασφαλίζει την ειδικότητα του κλαδευτή.Σε τι εξυπηρετεί να κλαδεύονται τόσο πολύ και κάθε χρόνο κάποια δέντρα?Στον τόπο μας πλέον ,ο ρυθμός που μεγαλώνει η βλάστηση είναι αργός και το οποίο κλάδεμα ανανέωσης και φροντίδας, που ίσως να χρειάζεται το αστικό πρασινο,θα πρέπει να έχει σχέση με αυτόν τον ρυθμό.

Είναι εύκολο να καταστρέψεις την ζωή,δύσκολο να την φροντίζεις.Χρειάζεται μονό μια στιγμή και ένα αλυσοπρίονο στο χέρι για να καταστρέψεις ή να βλάψεις ανεπανόρθωτα ένα δέντρο που θέλει χρόνια για να μεγαλώσει.Εάν δεν γνωρίζουμε πραγματικά ή δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που πρέπει για τα δέντρα ,καλύτερα να μην κάνουμε τίποτα.

Ελπίζω η σοκαριστική εικόνα των γυμνών κούτσουρων, να μας ανοίξει τα μάτια και να μην επιτρέψουμε να καταστραφεί έτσι άδικα, ούτε μισό δημόσιο δέντρο ακόμα.Χρειάζεται να φυτευτούν τα κατάλληλα δέντρα ,στην σωστή θέση. Χρειάζεται να φροντιστούν, από το δήμο και από εμάς ,με συνέπεια μέχρι να μεγαλώσουν και να μας χαρίζουν τα καλά τους.Μακάρι «το δέντρο της Ζωής» να μεγαλώνει κάθε χρόνο στην Αίγινα.

Μουρατίδου Αφροδίτη, Δασοπόνος