Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η χθεσινοβραδινή εκδήλωση στην πλατεία της Κυψέλης, που αφορούσε στην αναβίωση του εθίμου του Λειδινού, που υλοποιήθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κυψέλης, με την υποστήριξη της ΚΕΔΑ και της Κοινότητας Κυψέλης.
Το έθιμο συμβολίζει το τέλος της θερινής περιόδου και το πέρασμα της φύσης και των ανθρώπων στο φθινόπωρο και το χειμώνα. Για μία ακόμη χρονιά η Κυψέλη και ο πάντα δραστήριος Μορφωτικός και Πολιτιστικός της σύλλογος αναβιώνουν το έθιμο μέσα από ένα ιδιαίτερο θεατρικό δρώμενο και όπως ταιριάζει στην περίπτωση.
Οι κυρίες του συλλόγου, μέσα από το δρώμενο που είχαν ετοιμάσει, δημιούργησαν το γνωστό ανδρικό ομοίωμα, που το παρουσιαστικό του έδειχνε ένα νέο της αγροτιάς με ντρίλινα ρούχα. Το παραγέμισαν με άχυρα, τα οποία συμβολίζουν την εποχή της συγκομιδής. Το κεφάλι του το σχημάτισαν με ένα Αιγινήτικο κανάτι, που το ζωγράφισαν με κάρβουνο για να παραστήσουν το στόμα, μύτη, μάτια κλπ. Τον στόλισαν με στάχια, βασιλικούς και άλλα λουλούδια. Τα γεννητικά όργανα, τα σχημάτισαν από ένα γουδοχέρι με δύο μικρά ρόδια ως ένδειξη της διαιώνισης και αναπαραγωγής της ζωικής και φυτικής ύπαρξης.
Ο Λειδινός είναι ένα φθινοπωρινό αγροτικό, φαλλικό έθιμο, με συμβολικό χαρακτήρα και διάχυτο το περίφημο σατιρικό πνεύμα του Διονύσου, που από αρχαιοτάτων χρονών μέχρι και σήμερα αναβιώνει στην Κυψέλη της Αίγινας.
Ημέρα αναβίωσης του εθίμου ήταν η 14η Σεπτέμβρη, ημέρα της ανύψωσης του τιμίου Σταυρού. Αυτή λοιπόν ήταν σπουδαία ημέρα για του Αιγινήτες, γιατί συμβόλιζε το τέλος των εαρινών και θερινών εργασιών, την αρχή των φθινοπωρινών και χειμερινών καθώς και την παύση διαφόρων συνηθειών τους.
Οι κυρίες του συλλόγου μετέφεραν το κοινό σε μία άλλη εποχή, που οι κάτοικοι της περιοχής ήταν στενά συνδεδεμένοι με τις αγροτικές εργασίες και η σχέση τους με τη γη είχε μια διαφορετική δυναμική, τραγουδώντας τους ακόλουθους στίχους:
Λειδινέ μου – Λειδινέ μου,
τσαι κλισαρομένε μου.
Όπου σε κλισαρώσανε με την ψιλή κλισάρα
τσαι όπου σε περνούσανε αφ’ την Αγιά Βαρβάρα
Λειδινέ μου – Λειδινέ μου
Φεύγεις, πάεις Λειδινέ μου, τσ εμάς αφήνεις κρύους,
πεινασμένους, διψασμένους κι όχι λίγο μαραμένους.
Λειδινέ μου – Λειδινέ μου
Πάλι θα ‘ρθεις Λειδινέ μου, με του Μάρτη τις δροσιές,
Με τα’ Απρίλη τα λουλούδια τσαί του Μάη τις δουλειές.
Λειδινέ μου – Λειδινέ μου
Ήρθε η ώρα να μας φύγεις, πάαινε εις το καλό,
τσαι με το καλό να έρθεις κι όλους να μας βρεις γερούς.
Λειδινέ μου – Λειδινέ μου και κλισαρωμένε μου.
Όπως γινόταν και παλιά, σχημάτισαν μια πομπή στην οποία συμμετείχαν κυρίως μικρά παιδιά που κρατούσαν λουλούδια, κλαδιά από φοίνικες και σημαίες πάνω σε κοντάρια, τα μαντήλια των γυναικών και τραγουδούσαν το ίδιο τραγούδι.
Η βραδιά ολοκληρώθηκε με παραδοσιακά κεράσματα, στην κατάμεστη πλατεία του χωριού, από τις κυρίες του συλλόγου και ζωντανή μουσική από τον Δημήτρη Εικοσπεντάκη στο βιολί και τη λύρα, τον Σταύρο Σώρρο στην κιθάρα και τον Βαγγέλη Σώρρο στα κρουστά.
