Επισκεφθήκαμε το "Εργαστήρι Κεραμικής Τέχνης Κοττάκη" κι εκεί συναντήσαμε την Τριανταφυλλιά και την κόρη της Μαρία Κοττάκη. Μας μίλησαν για την ιστορία του εργαστηρίου, που ξεκίνησε 1978 από τον Νίκο και την Τριανταφυλλιά Κοττάκη. Την πορεία του στο χρόνο, το πέρασμα στη νέα γενιά, την καθημερινή αναζήτηση σε νέες φόρμες, την μέχρι τώρα αποτίμηση και τις προσδοκίες για το μέλλον.
Η ιστορία ξεκίνησε το 1978 όταν ο Νίκος και η Τριανταφυλλιά Κοττάκη, που ζούσαν στην Αθήνα, αποφάσισαν να έρθουν στην Αίγινα και να ξεκινήσουν ένα εργαστήρι κεραμικής, που ήταν το μεράκι τους.
Η πρώτη επαφή της Τριανταφυλλιάς Κοττάκη με την κεραμική ήταν στο γυμνάσιο, όταν μαθήτρια ακόμη, σε μία εκδρομή "μαγεύτηκε" από της δημιουργίες ενός αγγειοπλάστη και αποφάσισε ότι αυτό ήταν που ήθελε να ασχοληθεί.
"Ο μπαμπάς μου ήταν καλλιτέχνης, ζωγράφος, του άρεσε πάρα πολύ, αγάπαγε πάρα πολύ, να φτιάχνει πράγματα με τα χέρια του" λέει η Μαρία και προσθέτει: "Σε αρκετά δύσκολους καιρούς έκανε το μεράκι του επάγγελμα, δύσκολα χρόνια. Δεν ήταν εύκολα". Ο Νίκος και η Τριανταφυλλιά Κοττάκη χρειάστηκε να αγωνιστούν για να κρατήσουν αυτή τη δουλειά και να τη φτάσουν σε αυτό το σημείο που είναι σήμερα.
Το πρώτο εργαστήρι το έφτιαξαν στην περιοχή τη Βάρδιας κοντά στο Κυβερνείο. Ήταν ένα μικρό εργαστήρι. Ήταν δύσκολα, δεν υπήρχαν οι ευκολίες του ηλεκτρισμού στη δουλειά τους. Στη συνέχεια το εργαστήριο μεταφέρθηκε στην Χλόη, μετά στην Κυψέλη και στο τέλος έφτιαξαν τον δικό τους χώρο στο Λιβάδι. "Είναι απίστευτος, μπορεί να είναι μικρός, αλλά είναι ζεστός, γιατί βλέπουμε τη θάλασσα, γιατί είναι δίπλα στο σπίτι μας και είναι υπέροχα! Δηλαδή και να είσαι κακόκεφος, θα ξυπνήσεις το πρωί και μόνο ό,τι βλέπεις όλο αυτό το ωραίο πράγμα γύρω από το χώρο σου, δημιουργεί μία αίσθηση να δημιουργήσεις", μας λέει με ενθουσιασμό η Τριανταφυλλιά Κοττάκη.
Το εργαστήριο ασχολήθηκε και συνεχίζει να ασχολείται με αντικείμενα καθημερινής χρήσης. "Θέλουμε να κάνουμε συνέχεια νέες φόρμες. Πάντα τους άρεσε να φτιάχνουν αντικείμενα καθημερινής χρήσεις, πειραματίστηκαν πάρα πολύ" προσθέτει η Μαρία Κοττάκη.
Το εργαστήρι έφερε τον πρώτο ηλεκτρικό καμίνι στην Αίγινα. Η Μαρία Κοττάκη εξιστορεί ότι οι αγγειοπλάστες του Μεσαγρού, όποτε δεν μπορούσαν να ψήσουν στα καμίνια τους που λειτουργούσαν με ξύλα, πήγαιναν πράγματα στον πατέρα της για να τα ψήσει στον ηλεκτρικό καμίνι. Οι αγγειοπλάστες του Μεσαγρού τους έδειξαν πράγματα για την Αιγινητική τεχνική. "Ωστόσο οι γονείς μου προτίμησαν να διαφοροποιηθούν και να κάνουν άλλα πράγματα, πιο χρηστικά και να ξεφύγουν λίγο από το κλασικό του Αιγινήτικου κανατιού που υπήρχε μέχρι τότε, που ήταν η παράδοση στην Αίγινα και έφτιαχναν μόνο αυτό. Ξεκίνησαν και έφτιαχναν χρηστικά αντικείμενα, έφτιαξαν αντικείμενα με άλλους τρόπους, με άσπρο πηλό με κόκκινο πηλό, τεχνικές με μπαντανάδες, τεχνικές με χρώματα, με σμάλτα, τα οποία αυτά δεν υπήρχαν στην τεχνική της Αίγινας".
"Σήμερα τα κορίτσια, παρόλο που σπούδασαν άλλα πράγματα, εμείς είχαμε υποχρέωση να τους δείξουμε τη δουλειά και αν τη θέλανε καλώς, αν δεν την θέλανε δεν θα πείραζε. Συνεχίσαμε τη δουλειά και τη συνεχίζουμε. Εγώ δουλεύω με τη Μαρία στο εργαστήριο και η Μάρθα όποτε μπορεί έρχεται κι αυτή, έχουμε το μαγαζί κάτω στην Αίγινα και αυτά που δημιουργούμε τα πάμε εκεί και τα πουλάμε" λέει η Τριανταφυλλιά Κοττάκη. Περιγράφοντας τη σχέση της με την δουλειά της, λέει ότι νιώθει ευτυχισμένη και ευλογημένη γι' αυτό που κάνει!
Η Μαρία Κοττάκη τελείωσε το Αμερικάνικο Κολλέγιο σπουδάζοντας Marketing Management. Έχοντας την εμπειρία του εργαστηρίου από μικρό παιδί και ζώντας την κεραμική τέχνη στο νησί, εξωτερικεύει τις σκέψεις της με πιο αναλυτικό τρόπο. Πιστεύει ότι η κεραμική στη χώρα μας θα γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη. "Η κεραμική έχει αρχίσει και παίρνει τη θέση που της αξίζει στην τέχνη. Εγώ θυμάμαι σαν μικρό παιδί, ότι οι γονείς μου πάλευαν, προσπαθούσαν. Δυστυχώς ήταν απαξιωμένο το επάγγελμά τους τότε, τώρα βλέπεις, ότι είναι κάτι ωραίο, είναι της μόδας". Μεταφέρει την εμπειρία της από την επαφή της με ανθρώπους, που θέλουν να μάθουν την κεραμική τέχνη, καθώς η ίδια παραδίδει μαθήματα σε εργαστήρια κεραμικής, που διοργανώνει και τα παρακολουθούν ντόπιοι και επισκέπτες του νησιού.
"Είναι πολύ ωραία που γίνονται όλα αυτά τα πράγματα και φοβερά ελπιδοφόρα!", λέει μιλώντας για το Διεθνές Συμπόσιο Κεραμικής που γίνεται στην Αίγινα, και τονίζει ότι είναι αισιόδοξη για το μέλλον της κεραμικής τέχνης στην χώρα μας.
