Η σημερινή ημέρα είναι, η θα μπορούσε να είναι πολύ ιδιαίτερη για ένα νησί όπως η Αίγινα, καθώς το θέμα του νερού βρίσκεται μονίμως στην κορφή των συζητήσεων, ενώ για δεκαετίες η αναζήτηση μιας μόνιμης και επαρκούς λύσης ήταν διαρκώς στην ατζέντα των προβλημάτων της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής. Μία φωτογραφία που τραβήχτηκε χθες στην περιοχή του Ανιτσέου, ίσως είναι αυτή που δίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το μήνυμα της σημερινής ημέρας, τουλάχιστον για την Αίγινα. Μας βάζει σε όλη εκείνη τη διαδικασία σκέψης που οι πρόγονοι μας είχαν εμβαθύνει πραγματικά. Μας αναγκάζει να σκύψουμε στις λεπτές ισορροπίες μιας φύσης που εξακολουθεί να υπάρχει στο νησί και μπορεί να λειτουργεί με τους δικούς της ρυθμούς, με το νερό να κυριαρχεί στο μέγεθος που του αναλογεί.
Οι πρόγονοι μας στην Αίγινα έφτιαχναν στέρνες, λάκες και διαχειριζόντουσαν με σύνεση το νερό του πηγαδιού. Οι πρόγονοι μας δεν έφτιαχναν πισίνες. Τους ήταν άχρηστες όπως είναι άλλωστε και σήμερα. Άφησαν όμως πίσω τους υδραγωγεία που η κατασκευή τους ορίζεται από την τομή ανάμεσα στις φυσικές δυνατότητες και τις τρέχουσες ανάγκες. Οι πρόγονοί μας καλλιεργούσαν με σύνεση και μόνο αυτά που άντεχαν οι δυνατότητες της φύσης σε νερό. Από τους τρόπους που το νερό χρησιμοποιούνταν για τη λάτρα του σπιτιού, μέχρι τις γεωργικές εργασίες ο ορθολογισμός και η προσαρμογή στις φυσικές δυνατότητες ήταν το σημείο αναφοράς.
Τα δεδομένα στο νησί άλλαξαν δραματικά. Η Αίγινα βρίσκεται στο στάδιο της αστικοποίησης ή ένα βήμα πριν από αυτό. Η διαχείριση του νερού βάζει το νησί σε νέες προκλήσεις, στο κατώφλι αποφάσεων που θα καταφέρουν να διατηρήσουν τις φυσικές ισορροπίες.
