Ένα περιστατικό υγείας, από τα τόσα που συμβαίνουν στην Αίγινα και μία αιφνίδια διακομιδή με το θαλάσσιο ασθενοφόρο. Η πραγματικότητα που φέρνει τα πάνω - κάτω μέσα σε λίγα λεπτά. Ένα σενάριο στο οποίο πρωταγωνιστής μπορεί να είναι ο καθένας από τους κατοίκους του νησιού.
Η κ Φανή Κομινιάδη μιλώντας στο Aegina Portal περιγράφει τις δραματικές στιγμές που έζησε, εξαιτίας ενός αιφνίδιου προβλήματος υγείας και του τρόπου που άλλαξε τη ζωή της μέσα σε λίγα λεπτά.
Με φόντο τα σοβαρά προβλήματα λειτουργίας, που αντιμετωπίζει τους τελευταίους μήνες το Κέντρο Υγείας Αίγινας, εξαιτίας του έργου της ενεργειακής αναβάθμισης και της υποστελέχωσης, βιώνει μία διακομιδή με το θαλάσσιο ασθενοφόρο, κάτω από αντίξοες συνθήκες στις δύο τα ξημερώματα.
Αφήνει πίσω της τα δύο ανήλικα παιδιά της να κοιμούνται και τον σύζυγό της, που δεν μπορεί να την ακολουθήσει, αφού πρέπει να μείνει μαζί τους και προχωρά χωρίς να έχει άλλη διέξοδο, στην μοναδική επιλογή που έχει για να σώσει τη ζωή της.
Δεν έχουν συμπληρωθεί περισσότερες από δύο εβδομάδες, από τότε που κινδύνεψε η ζωή της. Δεν καταγγέλλει. Θέλει να μοιραστεί δημόσια αυτό που έζησε. Κάνει έκκληση για να γίνει κατανοητό αυτό που συμβαίνει στην Αίγινα, ότι η ζωή μπορεί να βρεθεί σε κίνδυνο ανά πάσα στιγμή, χωρίς ουσιαστική δυνατότητα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Φανή Κομινιάδη: "Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ το Aegina Portal, που μου δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνήσω μία προσωπική εμπειρία και ένα βίωμα με σας. Θεωρώ ότι μόνο μέσα από το βίωμα, μπορούμε να αντιληφθούμε και να καταλάβουμε τις καταστάσεις που συμβαίνουνε στη ζωή μας. Την προηγούμενη Παρασκευή, 25 του μήνα, χωρίς κάποιο σύμπτωμα, χωρίς κάποιο ιστορικό, κοιμήθηκα το μεσημέρι και ξύπνησα το απόγευμα με ένα πόνο στο λαιμό, σαν να έχω καταπιεί κάποιο φαΐ, το οποίο μου έχει κάτσει στο λαιμό. Το πάλεψα εδώ στο σπίτι, θεωρώντας, ότι είναι κάτι το οποίο ξεπερνιέται. Γύρω στις 11 επικοινώνησα με ιδιώτη γιατρό ΩΡΛ, για να ζητήσω βοήθεια, που δυστυχώς δεν ήταν στην Αίγινα, οπότε ήτανε μονόδρομος η επικοινωνία με το Κέντρο Υγείας.
Το Κέντρο Υγείας όλοι ξέρουμε, ότι το τελευταίο διάστημα υπολειτουργεί, είναι υποστελεχωμένο. Εν γνώση μου, αφού ήτανε μονόδρομος κατέληξα εκεί πέρα. Θεωρώ ότι δεν παρείχαν τις υπηρεσίες που έπρεπε, είτε λόγω έλλειψης μηχανημάτων, είτε λόγω έλλειψης ιδιότητας γιατρού. Διεκομίσθη στις δύο περίπου το βράδυ με πλωτό, υπό αντίξοες συνθήκες, όπου κατέληξα στο εφημερεύον νοσοκομείο Νίκαιας, στο οποίο με το που με παρέλαβαν, μου ανέφεραν ότι ήμουνα οριακά για διασωλήνωση.
Η διάγνωση ήταν οξεία επιγλωττίτιδα, δεν είχε καμία σχέση με αυτό που νόμιζα ότι είχα και φυσικά έγινε άμεση εισαγωγή.
Αυτό που ήθελα να επικοινωνήσω είναι ότι σε πρωτοβάθμια περίθαλψη το νησί μας υστερεί. Για ένα μέσο πολίτη δεν υπάρχουν τα στοιχειώδη και τα αξιοπρεπή μέσα για μία πρώτη βοήθεια. Όπως καταλαβαίνετε αν υπήρχε ΩΡΛ, αν υπήρχε ακτινολογικό, εάν υπήρχε δυνατότητα για αιμοληψία, εάν υπήρχε δυνατότητα για υπέρηχο, θα μπορούσα να 'χα κερδίσει λίγο παραπάνω χρόνο. Από αυτά που μου μετέφεραν οι γιατροί, ήτανε πολύ μεγάλο ρίσκο το ότι ταξίδεψα και αυτή τη στιγμή δεν θα σας μίλαγα.
Είμαι παντρεμένη, έχω δύο παιδιά, ένα παιδί 13 ετών και ένα παιδί 3 ετών. Την Παρασκευή το βράδυ λοιπόν, εγώ άφησα τα παιδιά μου να κοιμούνται και δεν ξαναγύρισα σπίτι, νοσηλεύτηκα. Δεν είχα πού να τα αφήσω έμεινε πίσω ο σύζυγος. Και αν εγώ δεν είχα άνθρωπο δικό μου στην Αθήνα να με παραλάβει, ήμουν εντελώς μόνη μου σε ένα νοσοκομείο εφημερεύον.
Σας μιλάω ως κάτοικος της Αίγινας, ως Έλληνας πολίτης, που πληρώνω τους φόρους και ως ένας μέσος κάτοικος που μπορεί να έχει δυνατότητα να πάει ιδιωτικά, αλλά έπρεπε να πάω μέσω δημοσίου και με ρίσκο για τη ζωή μου.
Να πω ότι από την ανθρώπινη πλευρά κι άλλοι θα έχουμε διακομιστεί και άλλοι θα έχουνε βιώματα αρνητικά, σίγουρα με αντίξοες συνθήκες. Εγώ θα πω ότι προέρχομαι, η καταγωγή μου είναι από την Αθήνα και είχα έναν άνθρωπο να με παραλάβει, που από άλλες συνθήκες θα ήμουνα τελείως μόνη. Θα άφηνα δύο παιδιά και να σύζυγο πίσω και θα ήμουνα στο έλεος του Θεού. Για άλλο ξεκίνησα και ήμουν οριακά για διασωλήνωση. Ο γιατρός που με παρέλαβε ήταν σε επιφυλακή επί τρεις μέρες, μου είπε ότι κακώς ταξίδεψα με αυτές τις συνθήκες, γιατί είχε βοριά και ήμουνα με το πλωτό με συνοδεία γιατρού οφθαλμιάτρου, που σαν ειδικότητα δεν είχε καμία σχέση με το περιστατικό. Μαζί μου συνταξίδευε άλλη μία κυρία που χρειαζόταν αγγειοχειρουργό, οπότε όπως καταλαβαίνετε ήμασταν και οι δύο ακάλυπτες.
Στο Κέντρο Υγείας, λοιπόν, αν υπήρχαν οι ειδικότητες που έπρεπε και οι παροχές που έπρεπε, θα μπορούσαμε να κερδίσουμε λίγο χρόνο.
Μοιράζομαι μαζί σας το συμβάν, από την ανθρώπινη πλευρά, γιατί όλα είναι ωραία στη θεωρία, είναι όλα ωραία να λέγονται σε ένα δημοτικό συμβούλιο, τοπικά. Κάνω έκκληση προς τους αρμόδιους να κινητοποιηθούν γιατί μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, μιλάμε για νέους, γιατί δεν είμαι μία γυναίκα πλήρης ημερών, είμαι μία γυναίκα ενεργή, στα τοπικά τις Αίγινας και ενεργεί σαν άνθρωπος και έχω δύο μικρά παιδιά. Μιλάμε για παιδικές ζωές, γιατί η διάγνωση που υπήρξε σε μένα μπορεί να συμβεί και σε ένα παιδάκι, το οποίο παιδάκι δεν μπορεί να περιγράψει ακριβώς τι αισθάνεται και μπορεί να μείνει επιτόπου, δεν θα υπάρχει ο χρόνος, ούτε της διακομιδής ούτε του οτιδήποτε και με τις συνθήκες τις υπάρχουσες, τις τωρινές, θα θρηνήσουμε θύματα.
Η κυριά που επίσης διακομίσθη μαζί μου, θεωρώ, ελπίζω να είναι καλά, ότι χρειαζότανε κι αυτή άμεσες νοσηλείας. Συνταξιδέψαμε μία ώρα με βοριά και με την ψυχολογία στα τάρταρα, γιατί μιλάμε σε ένα πλωτό με κλειστή πόρτα, σαν να είμαστε σε ένα κελί και με μία αγωνία του φτάνουμε δεν φτάνουμε και του τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τι αφήνουμε πίσω μας.
Όλα αυτά σας τα μοιράζομαι από την ψυχολογία του ασθενή, που δεν έχουμε τα στοιχειώδη και την αξιοπρεπή αντιμετώπιση του 2024 στην Αίγινα, σε ένα νησί μία ώρα από τον Πειραιά και τόσο παράλληλα μακριά.
Κλείνοντας και συνοψίζοντας, κάνω έκκληση γιατί μπορεί να ξανασυμβεί στον οποιανδήποτε, να βρεθούνε άμεσες ή εφεδρικές λύσεις. Έρχεται χειμώνας, είμαστε 15.000 - 18.000 μόνιμοι κάτοικοι, έχουμε σχεδόν όλο το χρόνο τουρισμό, επισκεψιμότητα και ανά δύο με τρεις μέρες γίνονται διακομιδές.
Θεωρώ ότι είναι άμεσης ανάγκης να βρεθεί η λύση. Μία μέση λύση μέχρι να βγει οριστική λύση. Χρειαζόμαστε ιατρικό προσωπικό βασικές ειδικότητες και να παρέχονται οι πρώτες βοήθειες, γιατί δεν παρέχονται στο νησί πρώτες βοήθειες και αν συνεχίσουμε έτσι, ειλικρινά, θα θρηνήσουμε θύματα".
