"Ουσιαστικά όλο το έργο είναι οι επιστολές που ανταλλάσσουν αυτά τα δύο πρόσωπα", εξηγεί η Αρκαδία Ψάλτη, λέγοντας ότι από το περιεχόμενο των επιστολών φαίνεται πως είναι η ζωή και η κατάσταση και στη Χίο του 1913, αλλά και στο Πίτσμπουργκ το 1900. Οι Βαλκανικοί πόλεμοι, η προσφυγιά, η Χίος που βγαίνει από την Τουρκοκρατία, είναι το ιστορικό περίγραμμα της εποχής. Όμως το "Πιτσιμπούργκο" έχει πολλά ακόμη να πει, σε μια Ελλάδα που μαστίζεται από την κρίση και τη νέα της γενιά που δεν ήξερε μέχρι τότε, να γνωρίζει την προσφυγιά με τον μιντιακό όρο των προσφυγικών ροών. "Για εμένα είναι προφανείς οι λόγοι για τους οποίους επιλέξατε αυτή την παράσταση", λέει η Βασιλική Ταντάουι, που συμπληρώνει ότι: "Είναι μια ιστορία 100 χρόνια πριν, αλλά θα μπορούσε να είναι ξεκάθαρα μια ιστορία του σήμερα, αν εξαιρέσουμε το επικοινωνιακό κομμάτι των γραμμάτων, καθώς η επικοινωνία σήμερα είναι σε άλλα επίπεδα".
Η Αρκαδία Ψάλτη επισημαίνει ότι τα γράμματα που έστελναν τότε, έκαναν 6 μπορεί και 8 μήνες να φτάσουν στο παραλήπτη τους και σημειώνει ότι: "Είναι κάτι το οποίο είναι λίγο ξένο και περίεργο για την εποχή, αλλά ταυτόχρονα και πολύ αποκαλυπτικό για το πως ήταν οι σχέσεις τότε και πως είναι οι σχέσεις τώρα". Πάνω σε αυτό τον τρόπο επικοινωνίας ο Στράτος Σωπύλης αποκαλύπτει ένα ακόμη από τα ιδιαίτερα στοιχεία της εποχής: "Πέρα της χρονικής απόστασης μεταξύ ερώτησης και απάντησης, έχει να κάνει και το γεγονός ότι οι δύο αυτοί άνθρωποι για τους οποίους μιλάμε, ήταν άνθρωποι που δεν μπορούσαν να διαβάσουν. Την εποχή εκείνη οι γνωρίζοντες ανάγνωση δεν ήταν όλοι. Ήταν ένα μικρό ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού ειδικά στην επαρχία. Οπότε γράφονται και διαβάζονται τα γράμματα μεσολαβημένα. Πηγαίνουν στο γραμματικό της περιοχής τους για να τους το διαβάσει και για να τους γράψει την απάντηση".
Η παράσταση θα δοθεί στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου και θα ξεκινήσει όπως όλες οι παραστάσεις στις 9:15 μ.μ. εισιτήρια προπωλούνται στο βιβλιοπωλείο "Λυχνάρι".
