Ένα από τα σημαντικά κομμάτια της λαογραφία της Αίγινας, της παράδοσης της, είναι τα όσα βίωναν οι κάτοικοι του νησιού κατά τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, αλλά και μετά κατά τα Θεοφάνια. Σήμερα ο κλήρος του νησιού θα επισκεφτεί όσα περισσότερα σπίτια μπορεί, αγιάζοντας. Πολύ πίσω στο χρόνο οι δοξασίες ήθελαν κατά τη διάρκεια του δωδεκαημέρου τους καλικάντζαρους να ταλαιπωρούν τους Αιγινήτες με τις σκανδαλιές τους. Οι καλικάντζαροι στην Αίγινα λέγονταν «καλοτσέντες» και η παρουσία τους στα Αιγινήτικα σπίτια ξεκίναγε τις γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων. Κατέβαιναν από την καμινάδα και για να μην καούν από τη φωτιά στο τζάκι την κατουρούσαν και την έσβηναν. Οι «καλοτσέντες» κατουρούσαν επίσης τα φαγητά που υπήρχαν μέσα στο σπίτι και για αυτό οι νοικοκυρές τα σκέπαζαν.
«Καλοτσέντες είμαστε, τα παιδιά τα παίρνουμε, τα μικρά μες στη σακούλα, τα μεγάλα καληκούρα». Ίσω ήταν το μόνο θετικό, γιατί τα άτακτα παιδιά φοβόντουσαν και κάθονταν ήσυχα. Το Αιγινήτικο νοικοκυριό έβρισκε την λύτρωση του όταν οι ιεροίς έβγαιναν με τια αγιστούρες τους για να αγιάσουν τα σπίτια. «Καλοτσέντες είμαστε, πάμετε να φεύγουμε τσαι έφτασε ο ζουρλοπαπάς με την αγιαστούρα του τσαι με τη βρεχτούρα του», φώναζαν φοβισμένοι και έτρεχαν να φύγουν επιστρέφοντας στα έγκατα της γης.
