Όπως κάθε χρόνο την παραμονή και ανήμερα της της Αναλήψεως μια ιδιαίτερη γιορτή λαμβάνει χώρα στην κορφή του πιο ψηλού βουνού της Αίγινας του "Όρους". Εκεί στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία γίνεται εσπερινός και όσοι αποφασίζουν να ανέβουν τη δύσκολη πλαγιά, ανταμείβονται με μία θέα που κόβει την ανάσα και τη γλυκύτητα της ηρεμίας στο στενό χώρο της μικρής πλατείας του. Και δεν είναι μόνο αυτό, είναι η φωτιά στο βράχο με το σταυρό, είναι το δείπνο στο οποίο όλοι οι προσκυνητές μοιράζονται ότι έχουν, είναι η επιστροφή σε μια ατόφια γωνιά της Αίγινας, σε μια κορφή που αναδεύει το μεγαλείο και την ομορφιά του νησιού.
Η παράδοση της Αίγινας συνδέει αυτή την ημέρα, την ημέρα της Αναλήψεως, με τα πρώτα μπάνια των κατοίκων του νησιού. Μετά τη θεία λειτουργία στο εκκλησάκι του Όρους, οι Αιγινήτες κατέβαιναν στις παραλίες και καθώς ο καιρός το επέτρεπε πλέον, αφού η θερμοκρασία είχε ανέβει, έκαναν το πρώτο τους μπάνιο. Οι γυναίκες μάλιστα αυτή την ημέρα συνήθιζαν να "πιάνουν τη μαλλιαρή", μια πέτρα δηλαδή από τη θάλασσα που στο πάνω της μέρος είχε αυτή την πρασινάδα, που έχουν στις ακρογιαλιές οι πέτρες. Η "μαλλιαρή" ήταν ένα φυλακτό για το σπίτι, έφερνε ευτυχία και ήταν σημάδι ότι ο χειμώνας πέρασε και ήρθε το καλοκαίρι.
