"Καθ’όδόν" βρίσκεται το τελευταίο έργο του πολυγραφότατου και λογοτεχνικά υπερπαραγωγικού ποιητή Σπύρου Π.Ραδίτσα. Όχι, δεν βρίσκεται σε στάδιο προετοιμασίας, απλά ο Πειραιώτης γητευτής των κυμάτων και του στίχου, αποφάσισε να μεταφέρει την ουσία του Λόγου του σε μια πιο ακατέργαστη και «λαϊκή» πλατφόρμα: στον Δρόμο λοιπόν, εκεί όπου το καθημερινό, το οικείο, το γνώριμο βρίσκει τη φωνή του. Αλλά ταυτόχρονα, συμπορεύεται με το εφήμερο, το βιαστικό, το στιγμιαίο.
Αυτό που ξεχωρίζει στη συλλογή αυτή, είναι η ποιητική δυναμική των έργων της: τόσο ισχυρή που αυτά δεν θα μπορούσαν να ενταχτούν σε κάποια άλλη, προγενέστερη συλλογή του δημιουργού. Δεν έχουν ως σκοπό να κοινωνήσουν την αισθητική του ρυθμού, όπως άλλες δουλειές του, αλλά την αίσθηση της μοναδικότητας απέναντι στις αχανείς και απρόσωπες ανθρώπινες μάζες. Αυτή τη μοναδικότητα που συνήθως ο ποιητής συλλαμβάνει και μπορεί να χωρέσει σε μια αράδα. Η αράδα αυτή εδώ γίνεται στίχος μόνος και ακέραιος, γιατί φέρει αρκετό ποιητικό βάρος ώστε να μπορεί να στέκεται αυτούσιος. Στην ουσία περαιτέρω στίχοι θα ήταν περιττοί και δεν θα προσέδιδαν τίποτα παραπάνω σε κανένα επίπεδο.
Από το Podcasting Feed του Ενημερωτικού Δελτίου στο Aegina Portal.
«Στους μεγάλους δρόμους, ας ήτανε να ζω». Αυτόν τον στίχο από το γνωστό τραγούδι, μας ήρθε στο μυαλό, μελετώντας το έργο.Δεν είναι ποίηση της αφαίρεσης, δεν υπάρχει κάτι άλλο που εννοείται, δεν γίνονται εκπτώσεις· για να χρησιμοποιήσουμε γνωστές λέξεις, ο Σπύρος Π.Ραδίτσας περισσότερο λακωνικός είναι παρά σύντομος. Αλλά και λακωνικός δεν προσπαθεί να είναι. Απλώς δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο για να δώσει αυτό το αποτέλεσμα.
Μικρά και μεστά ποιήματα, γραμμένα με σθένος και αλήθεια, καθαρότητα και ρεαλισμό. Σαν αυτόνομα κείμενα πλημμυρισμένα από συναισθήματα, που αναδεικνύουν τη ζοφερή πραγματικότητα, τις αγωνίες, τους φόβους, τις ανασφάλειες. Αποσύνθεση καθημερινή και ελπίδα που πάντα θα ξαναγεννιέται. Αβεβαιότητα που φωλιάζει στις ψυχές, μαζί με την φλόγα της ελπίδας. Η εικόνα μας στο τώρα μα και μια μικρή χαραμάδα φωτός για το μέλλον. Ανάσες αισιοδοξίας μέσα από το σκοτάδι των ημερών μας.
Ο Λόγος στον Δρόμο. Έχοντας διανύσει πολλά χιλιόμετρα και έτοιμος να καλύψει άλλα τόσα.
Α.Κ.
