Κυκλοφόρησε το τέταρτο τεύχος του περιοδικού "Αιγινήτες", το οποίο είναι αφιερωμένο στον αγγειοπλάστη Παναγιώτη Στενάκη, που έζησε και εργάστηκε στο Βαθύ. Το περιοδικό περιέχει πλούσιο υλικό για τη ζωή και το έργο του, αποτυπώνοντας την εικόνα και τις συνήθειες της παλιάς Αίγινας, με σημαντικές λαογραφικές πληροφορίες.
Για το τέταρτο τεύχος του περιοδικού "Αιγινήτες" μίλησε στο Aegina Portal ο υπεύθυνος έκδοσης κ. Γιώργος Μπήτρος:
"Το τέταρτο τεύχος της σειράς “Αιγινήτες” είναι αφιερωμένο σε ένα πρόσωπο της παλιάς Αίγινας, στον Παναγιώτη Στενάκη από το Βαθύ, το λεγόμενο “Κοκαλάκι” την παλιά εκείνη εποχή που έζησε εκεί και δούλεψε ο Παναγής Στενάκης
Ο Παναγής Στενάκης δηλώνει στην ταυτότητα του αγγειοπλάστης, επάγγελμα αγγειοπλάστης και ανήκει σε εκείνη την γενιά των παλαιών εκείνων κατοίκων Αίγνας, που ασχολήθηκαν πολύ με τον πηλό, με το χώμα, έφτιαξαν κανάτια τα οποία κανάτια έκαναν διάσημη την Αίγινα, έξω στον Πειραιά, στην Αθήνα πουλιούνταν και ήταν ένα απαραίτητο αξεσουάρ για το καλοκαίρι, ένα απαραίτητο στολίδι για το τραπέζι το καλοκαίρι, αλλά και αυτό το οποίο κρατούσε το νερό δροσερό.
Ο Παναγιώτης Στενάκης δούλεψε όσο κανείς την γη, δεν ήταν μόνο αγγειοπλάστης, δεν έφτιαχνε μόνο τον πηλό, δεν έψηνε μόνο τα κανάτια στο καμίνι του, που ευτυχώς υπάρχει ακόμα δίπλα στο σπίτι του, στο Βαθύ σήμερα, αλλά ήταν και αμπελουργός, ήταν και καλλιεργητής της φιστικιάς, ένας από τους παραγωγούς που πουλούσε, από τους πρώτους, που πουλούσε φιστίκι και εκτός Αιγίνης.
Μεγάλωσε σε δύσκολα χρόνια, τότε που η χειρωνακτική δουλειά, η σκληρή δουλειά, ήταν απαραίτητη για την επιβίωση. Έδωσε μεγάλο αγώνα για να επιβιώσει να φτιάξει μία πολύ όμορφη οικογένεια, να μεγαλώσει τα παιδιά του και να χαρεί τους κόπους του.
Με την Περιβαλλοντική Ομάδα του 2ου Γυμνασίου Αίγινας, επισκεφτήκαμε αρκετές φορές το σπίτι του, επισκεφτήκαμε το καμίνι του και ο ίδιος, πολύ απλόχερα πολύ γενναιόδωρα, μας μίλησε για την τέχνη του αγγειοπλάστη, για το πως έφτιαχνε τα κανάτια του πώς τα έψηνε.
Μας μιλούσε βέβαια και για τις ατυχίες της δουλειάς, για το σπάσιμο των καρατίων κατά τη μεταφορά, για διάφορες απροσεξίες. Μας έλεγε για το πως τα κανάτια τα μετρούσε, τη σφραγίδα την οποία έβαζε, μία περίτεχνη σφραγίδα, αλλά παράλληλα μας μίλησε και για τους συναδέλφους του, τους άλλους αγγειοπλάστες, μία τέχνη την οποία κληρονόμησε από τους παλαιότερους και τη συνέχισε και μάλιστα με πολύ λαμπρά αποτελέσματα.
Κάποια στιγμή, γύρω στο 2014, στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης, κάναμε μία μεγάλη έκθεση με κανάτια, όπου το μεγαλύτερο μέρος της έκθεσης κάλυψαν κανάτια του Παναγή Στενάκη, υπάρχουν και σήμερα, έχει η οικογένεια αλλά και άλλοι άνθρωποι στο Βαθύ
Ο Παναγιώτης Στενάκη έφυγε από το Βαθύ, έφυγε από την Αίγινα, έφυγε από τη ζωή πριν ένα χρόνο, πέρσι το Μάιο, αφήνοντας μία μεγάλη κληρονομιά.
Όλη αυτή την ζωή του τη δράση του, όλη αυτή την εμπειρία του, ευτυχώς για όλους εμάς την κατέγραψε η νύφη του, η αείμνηστη Μαίρη Κουνάδη Στενάκη, νηπιαγωγός η οποία κάθισε άκουσε τις αφηγήσεις του, τις καθαρόγραψε και μας τις παρέδωσε πολύ πριν βέβαια αποβιώσει και εκείνη.
Έτσι, λοιπόν, σήμερα το 4ο τεύχος φιλοξενεί δύο κείμενα: το πρώτο είναι της Μαίρης, η οποία αποδίδει με τον δικό της τρόπο όλη αυτή την εμπειρία του παππού Παναγιώτη Στενάκη και το δεύτερο μέρος είναι η συνέντευξη, θα μπορούσαμε να το πούμε, το κείμενο το οποίο προήλθε από τη συνάντηση των μαθητών του 2ου Γυμνασίου με τον Παναγή Στενάκη.
Όλο αυτό το υλικό πλαισιώνεται από φωτογραφίες που μας εμπιστεύτηκε η κόρη του η Αγγελική Στενάκη και μάλιστα θα πρέπει εδώ να πω, ότι ο τρόπος με τον οποίον η Μαίρη Κουνάδη - Στενάκη καταγράφει την εμπειρία και τον παλαιό τρόπο ζωής και αυτό το πρόσωπο του Παναγιώτη Στενάκη είναι πραγματικά υποδειγματικός, για το πώς μπορούμε και εμείς σήμερα να πλησιάσουμε μεγάλους ανθρώπους και να πάρουμε πολλά πράγματα από την εμπειρία τους και να δούμε τον παλιό τρόπο ζωής, την παλιά Αίγινα, τις παλιές ασχολίες, τα παλιά επαγγέλματα, τον πολιτισμό και τη λαογραφία του νησιού μας.
Θα πρέπει να πούμε ότι στο εξώφυλλο του βιβλίου εικονίζεται μία σφραγίδα την οποία χρησιμοποιούσε ο Παναγιώτης Στενάκης και την έβαζε πάνω στα κανάτια του. Δυστυχώς τη σφραγίδα αυτή δεν υπάρχει πλέον, καταστράφηκε, ωστόσο εμείς την έχουμε, έχουμε φωτογραφία της και βέβαια μέσα στις σελίδες υπάρχουν πολλές εικόνες, πολλές φωτογραφίες από το εργαστήριο του, από το πως έφτιαχνε τα κανάτια και κυρίως από το καμίνι του που όπως είπαμε και πριν υπάρχει ακόμα στο Βαθύ.
Να ευχαριστήσω την οικογένεια Στενάκη για την παραχώρηση του υλικού και βεβαίως, όποιος θέλει μπορεί να προμηθευτεί το βιβλίο αυτό στο βιβλιοπωλείο “Λυχνάρι”
Ευχαριστώ πάρα πολύ το Αίγινα Portal, που μου έδωσε για άλλη μία φορά την ευκαιρία και τη δυνατότητα, να επικοινωνήσω αυτή τη δουλειά, ώστε ο σημερινός Αιγινήτης ντόπιος ή επισκέπτης ή παραθεριστής να γνωρίσει μία σελίδα της Παλαιάς Αίγινας, που είναι η σελίδα, η πολύ σημαντική σελίδα της αγγειοπλαστικής".
