"Τα ποιητικά" του Πάρι Τακόπουλου. Στο Λαογραφικό Μουσείο.
Η παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου του κυρίου Πάρι Τακόπουλου, «Τα Ποιητικά» (2010-1950) από τις εκδόσεις "Ποταμός", έγινε χθες το απόγευμα στην αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου. Την εκδήλωση παρουσίασε ο πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων του Λαογραφικού Μουσείου κύριος Κώστας Γαλάνης, ο οποίος σημείωσε ότι στόχος παραμένει να πραγματοποιούνται σημαντικές εκδηλώσεις στο Λαογραφικό Μουσείο και το χειμώνα. Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε από τον ηθοποιό Βασίλη Βασιλάκη, τον καθηγητή και συγγραφέα κύριο Δημήτρη Δημηρούλη και φυσικά τον κύριο Πάρι Τακόπουλο. Το εξώφυλλο έχει επιμεληθεί η Νερίνας Λυμπεροπούλου ενώ τα σχέδια που κοσμούν τις υπόλοιπες σελίδες του βιβλίου είναι του Νώντα Παπαδόπουλου, του Άλκη Γκίνη, της Σοφίας Ζαραμπούκα, του W.E. Newton, του Eddie Duckworth, του Δημήτρη Μυταρά και της Νερίνας Λυμπεροπούλου.
Για την ποίηση του Πάρι Τακόπουλου ίσως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κείμενα είναι αυτό της παρουσίασης "των Ποιητικών" από την κυρία Χαρά Μπακονικόλα που έγινε στην αίθουσα της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών, στις 20 Σεπτεμβρίου, μέρη του οποίου ακολουθούν: "Όσοι γνωρίζουν τον Πάρι Τακόπουλο, ξέρουν πως ασχολείται με όλα τα λογοτεχνικά είδη, από την αρχή σχεδόν της συγγραφικής του καριέρας. Σήμερα, εξήντα χρόνια μετά τα πρώτα βήματα του στο χώρο, έχει στο ενεργητικό του πάνω από 30 θεατρικά έργα (μονόπρακτα ή πολύπρακτα), 2 μεγάλα πεζά κείμενα οιονεί μυθιστορηματικά, πολλά δοκίμια (βιβλιοκριτικής και θεατροκριτικής) και τέλος 10 ποιητικές συλλογές.
Επίσης, όσοι γνωρίζουν το συνολικό έργο του, αλλά και όσοι το γνωρίζουν μερικώς, θα δυσκολεύονταν να εντάξουν έναν τόσο sui generis λογοτέχνη σαν τον Πάρι σε κάποιο λογοτεχνικό ρεύμα. Είναι, βέβαια, φανερό πως εμφανίζει κάποιες εκλεκτικές συγγένειες με άλλους ρηξικέλευθους λογοτέχνες της γενιάς του μεσοπολέμου και κυρίως του μεταπολέμου, που με τόλμη και -συχνά- με παιγνιώδη διάθεση, επιχείρησαν να κάνουν ποίηση αντισυμβατική, διαρρηγνύοντας τους φραγμούς των ιδεολογιών, αλλά και της γλώσσας. Ας θυμηθούμε ενδεικτικά τον Ανδρέα Εμπειρίκο, τον Έκτορα Κακναβάτο, τον Άλεκ Σχοινά, τον Νίκο Εγγονόπουλο, τον Νάσο Βαλαωρίτη. Ας θυμηθούμε και τον Μπόστ, που έκανε και εκείνος την ανταρσία του με τον δικό του τρόπο, και τον οποίο ο Πάρις πολύ αγάπησε και θαύμασε.
Παρ' όλα αυτά, δεν διακρίνουμε την ίδια πνευματική διάθεση σε όλα τα γραπτά του Τακόπουλου. Τα θεατρικά του έργα, λόγου χάρη, είναι πιο όμορα προς τις κριτικές του από όσο προς τα ποιήματα του. Ο Πάρις δίνει την εντύπωση ότι σέβεται περισσότερο την ποίηση και για αυτό γίνεται πιο αβρός μαζί της : πνευματώδης και στοχαστικός ταυτόχρονα. Αυτό, βέβαια δεν σημαίνει πως παύει να εμφανίζεται είρωνας, σαρκαστής και αυτοσαρκαζόμενος, ωστόσο υιοθετεί ένα ύφος α λα Γουάιλντ, ένα χιούμορ εκφραζόμενο σε ημιτόνια.
Τα ποιήματα του Πάρι είναι κομψά: με λίγους στίχους, με βραχείς στίχους, συχνά συνδιαλέγονται με άλλες "κομψές" ποιητικές μορφές, όπως εκείνη του Έλιοτ, του Καβάφη, του Σεφέρη, της αρχαίας γραμματολογίας και τόσες άλλες. Διότι σε τελευταία ανάλυση, όλοι αυτοί είναι οι δικοί του, οι οικείοι του, οι δάσκαλοι του, έως ένα βαθμό. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα μεγάλο και πολύπτυχο,που δεν θα τολμούσα εγώ να πραγματευτώ."
Την εκδήλωση παρακολούθησε μεταξύ άλλων, ο Δήμαρχος Αίγινας κ. Παναγιώτης Κουκούλης, και η δημοτική σύμβουλος κ. Σοφία Πετρίτου.