Όποιος θυμάται το "Λουτρό των ψυχών" του Ηλία Καπάνταη, είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να το αποσπάσει από τον "άχρονο χώρο" που το περιέβαλε. Υποβλητικός τότε, υποβλητικός και συμπαγής τώρα. Οι σκέψεις μπορεί να τριγυρνούν σαν αέρας (πνοής) ανάμεσα στα σώματα, μένουν όμως εκεί. Φυγαδεύονται μόνο, για λίγο, στο πέρασμα του επισκέπτη. Ο Ηλίας Καπάνταης δίνει σε αυτό το έργο τον τίτλο Έσω(-στροφή) και περιγράφει το έργο: "Γυρισμένα σώματα, προσανατολισμένα σε σκέψεις χωρίς καμιά οπτική επικοινωνία με τον κόσμο. Σκέψεις που περιστρέφονται σαν πλανήτες, γύρω από τον εαυτό τους,σε προκαθορισμένη τροχιά ή σε ελεύθερη, έτοιμες να συγκρουστούν, όλες τους όμως κρυφές, μυστηριακές, άγνωστες. Σκεπτόμενα σώματα, κλειστές πόρτες, με μία εικαστική τεχνοτροπία που επιτρέπει διπλή θέαση του ίδιου έργου έχοντας όμως το ίδιο αποτέλεσμα, ́κλειστά σώματα ".
Μία αναφορά στη μοναξιά, στην έλλειψη επικοινωνίας αλλά και στο αθέατο, το μύχιο και το ρίσκο του κινδύνου της γνώσης. Ένας πρώτος εικαστικός ύμνος του δημιουργού στον "Κυανοπώγωνα" (όπερα του Bella Bartok σε libretto του Bela Balazs).
Η Έσω(-στροφή) παρουσιάστηκε στις "Συνομιλίες", που περιελάμβαναν επίσης φωτογραφία από την Χριστίνα Κολαΐτη, και ποιητική perfomance από την Πατρίτσια Κολαΐτη. Ήταν μία εικαστική συνύπαρξη των τριών καλλιτεχνών στον Πύργο του Μαρκέλλου από τις 5 έως τις 9 Αυγούστου. Την έκθεση φωτογραφίας της Χριστίνας Κολαΐτη με τίτλο Mal de Debarquement (Ναυτία) και το "Μολυβένιο Στρατιωτάκι"της Πατρίτσιας Κολαΐτη θα απολαύσουμε, επίσης, σύντομα.