Τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης ζωγραφικής και γλυπτικής, με τίτλο: "Ανδρέας Βουρλούμης - Γιάννης Παππάς 70 χρόνια Σχέσης", σε επιμέλεια της Ίριδας Κρητικού, πραγματοποιήθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στη Δημοτική Πινακοθήκη Αίγινας.
Πρόκειται για μία εξαιρετική έκθεση, με σπουδαία έργα, που επιλέχθηκαν από κοινού, από τους γιους των δύο δημιουργών, Παναγή Βουρλούμη και Αλέκο Παπά και ίσως ο ιδανικότερος τρόπος για να γιορταστεί ο πρώτος χρόνος λειτουργίας της. 
Τα ζωγραφικά έργα του Ανδρέα Βουρλούμη που συγκεντρώθηκαν για την έκθεση, προέρχονται από το οικογενειακό αρχείο του ζωγράφου και ιδιωτικές συλλογές, όπως αντίστοιχα και τα ζωγραφικά έργα του Γιάννη Παππά, ενώ τα περισσότερα μικρής και μεγάλης κλίμακας γλυπτά του Γιάννη Παππά, που παρουσιάζονται στο κοινό αυτό αφιέρωμα, αποτελούν ευγενική παραχώρηση του Εργαστηρίου Γιάννη Παππά - Μουσείο Μπενάκη.
Η έκθεση που αποτελεί μέρος του προγράμματος του 15ου Aegina Fistiki Fest, διοργανώθηκε από το Δήμο Αίγινας, υπό την αιγίδα του Φεστιβάλ Φιστικιού. Θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Οκτωβρίου 2024.
Στην εκδήλωση των εγκαινίων, τους επισκέπτες της καλωσόρισαν ο πρόεδρος της Δημοτικής Πινακοθήκης κ. Νίκος Πτερούδης, η πρόεδρος του Φεστιβάλ Φιστικιού κ. Μαριλένα Γιαννούλη, προλόγισε η επιμελήτρια της έκθεσης κ. Ίρις Κρητικού και χαιρέτησε ο δήμαρχος Αίγινας κ. Γιάννης Ζορμπάς.
Η Ίρις Κρητικού γράφει στο σημείωμα της έκθεσης: "Στην έκθεση που αποτελεί έναν ελάχιστο φόρο τιμής της νεοσύστατης Δημοτικής Πινακοθήκης στον ζωντανό και οργανικό ίσκιο των δύο δημιουργών καθώς και στον πνευματικό και προσωπικό βίο τους, σημαντικό και κυρίαρχο τόπο και τρόπο αναφοράς αποτελεί η Αίγινα. Το οικείο τοπίο του νησιού που κατοικήθηκε και αγαπήθηκε εξίσου και από τους δύο, καθορίζοντας άμεσα ή και έμμεσα πολλά από τα έργα τους, διασώζει έως σήμερα μια αναλλοίωτη σχεδόν αύρα. Την ανάμνηση της ιδιαίτερης εκείνης φυσιογνωμίας που το καθιέρωσε ως προσφιλή προορισμό και τόπο κατοικίας, εργασίας, συνάντησης και αλληλεπίδρασης - αλλά και ως θεματικό πεδίο - τόσο για τους ίδιους όσο και για έναν αναπάντεχα μεγάλο αριθμό σημαντικών ζωγράφων και γλυπτών της γενιάς τους με τους οποίους επίσης συνδέθηκαν, σκιαγραφεί και αγκαλιάζει συνοπτικά το αφήγημα της έκθεσης.
Σηματοδοτώντας μια σχέση πολύτιμη, κυρίαρχη στα έργα που παρουσιάζονται εδώ, είναι η Αίγινα του φωτός και της απέριττης γραμμής, η Αίγινα του διαχρονικού μύθου. Η Αίγινα ως γραμμή του ορίζοντα, η απέναντί της ερημική Μονή ως θελκτική, αδρά σχεδιασμένη γυναικεία υπόσταση. Η Αίγινα της ώχρας και του αχνοπράσινου, του γαλανού και του χοντροκόκκινου. Η Αίγινα ως θερινό καταφύγιο και ως πνευματική καταφυγή, η Αίγινα των τεσσάρων εποχών και της περισυλλογής, η Αίγινα ως κυριάρχο και μνημονευμένο τοπίο, η Αίγινα ως δεύτερος μα και ως κύριος τόπος. Τόπος όπου ο Ανδρέας Βουρλούμης αναζητά τα σκόρπια και ελάχιστα, σαν «τον κυνηγό που βγαίνει να κυνηγήσει / και όσο περπατάει με το όπλο πετάγονται κυνήγια…Πετάγονται πέρδικές δεξιά, λαγοί αριστερά…».
Τόπος που ο Γιάννης Παππάς από τύχη αγαθή επισκέφθηκε «για να κατοικήσει στη συνέχεια ένα από τα ωραιότερα σημεία του που αγάπησε με το πρώτο βλέμμα»: «Αυτό είναι, αυτό πρέπει...», σημειώνει ο ίδιος στα «Τετράδια της Αίγινας...»".
